Pokonawszy siły niemieckie w Normandii, alianci ruszyli szybkim tempem przez Francję próbując dogonić wycofujące się oddziały Niemców. Wyzwolenie Paryża nie było priorytetem aliantów, również i ze względu na ryzyko zniszczenia miasta. Jednakże, w dniu 19 sierpnia 1944 r. francuski ruch oporu doprowadził do wybuchu powstania przeciwko Niemcom w Paryżu. Niemiecki komendant Paryża, gen. płk Choltitz, otrzymał rozkaz zgniecenia powstania i zniszczenia miasta podobnie, jak uczyniono to w Warszawie.
Aby zapobiec katastrofie, Charles de Gaulle nalegał na podjęcie działań. Wobec tego dowództwo sił sprzymierzonych wysłało tam 2. Francuską Dywizję Pancerną, wspieraną przez 4. Dywizję Piechoty U.S.A pod dowództwem generała majora Barton. Pierwszej grupie udało się wedrzeć do serca Paryża wieczorem w dniu 24 sierpnia.
W dniu 25 sierpnia siły francuskie i amerykańskie zostały gorąco przyjęte przez paryżan. Choltitz i jego sztab zostali przechwyceni w hotelu Meurice Hotel. Kapitulację podpisano w Departamencie Policji na wyspie Île de la Cité. Po tym akcie Choltitz został przewieziony na dworzec Montparnasse, skąd wydał rozkaz poddania się. Następnego dnia, wśród burzy radosnych okrzyków niezliczonych tłumów de Gaulle poprowadził tryumfalną paradę na Polach Elizejskich. Francja odzyskała jedność narodową i niezawisłość.
