Schron kolejowy przy Friedrichstraße został zbudowany dla ochrony pasażerów linii kolejowej. Schron mógł pomieścić 1.500 osób. Po wojnie siły radzieckie wykorzystywały go na więzienie. Obecnie jest miejscem poświęconym sztuce współczesnej. Schron można zwiedzać wyłącznie z przewodnikiem.

Nadziemny schron kolejowy przy Friedrichstraße wznosi się na rogu ulic Albrechtstraße i Reinhardtstraße w centrum Berlina. Obiekt został zbudowany w 1942 r. z przeznaczeniem na schron kolejowy przy Friedrichstraße. Prace projektowe rozpoczęto w 1941 r. pod kierunkiem Alberta Speera w ramach “Planu Działań Natychmiastowych” Führera, zakładającego budowę schronów przeciwlotniczych dla ludności cywilnej.

Pierwsza faza nalotów na Berlin miała miejsce w sierpniu 1940r. i trwała do jesieni 1941 r. W 1944 r. alianci rozpoczęli regularne ataki powietrzne na Berlin, a w lutym i marcu 1945 r. bombardowania zdarzały się niemal codziennie.

Schron został zaprojektowany głównie dla ochrony pasażerów z pobliskiej stacji kolejowej Friedrichstraße, a także cywilów z okolicznych dzielnic mieszkaniowych. Również osoby obecne w teatrze Deutsches Theater mogły szukać tam schronienia słysząc wycie syren ostrzegających o nalocie. Schron mógł pomieścić do 1.500 osób. Po kapitulacji w maju 1945 r. siły radzieckie zajęły obiekt, przeznaczając go na więzienie.

Począwszy od połowy lat pięćdziesiątych, schron był używany przez berliński Ludowy Kombinat Owocowo-Warzywny jako magazyn. Po upadku reżimu Niemiec Wschodnich na przełomie lat 1989-1990 schron przechodził z rąk do rąk, zmieniając przeznaczenie. Służył między innymi jako scena muzyczna techno. Sytuacja zmieniła się w 2003 r., kiedy właścicielem schronu został Christian Boros. Obiekt został odrestaurowany i obecnie służy jako miejsce wystaw jego kolekcji sztuki współczesnej. Ze względu na swe szczególne historyczne znaczenie budynek został objęty ochroną konserwatorską. Schron można zwiedzać wyłącznie z przewodnikiem.