Cmentarz leśny w Halbe jest jednym z największych cmentarzy wojennych w Niemczech. W ostatnich dniach kwietnia 1945 r. zginęło tu ponad 40.000 ludzi. Dziś cmentarz Halbe jest miejscem spoczynku około 24.000 ofiar bitwy w kotle pod Halbe: żołnierzy, cywilów i radzieckich robotników przymusowych.

Pod koniec kwietnia 1945 r. przeszło 40.000 ludzi zginęło w bitwie pod Halbe. Ponieważ wysokie temperatury pierwszych dni maja przyspieszyły rozkład zwłok, należało je szybko pogrzebać. Aby zapobiec niebezpieczeństwu epidemii, miejscowe okupacyjne władze radzieckie wydały zarządzenie, by ciała były natychmiast grzebane tam, gdzie leżały: w grobach masowych, w ogrodach, czy w kraterach po pociskach. W efekcie utworzono wiele prowizorycznych cmentarzy w lasach i wzdłuż dróg. Wiele pojedynczych grobów wykopano w wiejskich ogródkach.

W 1951 r., sześć lat po bitwie, miejscowy pastor protestancki, Ernst Teichmann, zaczął gromadzić ciała pochowane w Halbe i okolicy na jednym centralnym cmentarzu. Nieopodal wioski Halbe znajdował się las o powierzchni 7 ha. Teren był wystarczająco duży, by pomieścić wszystkie pochówki z terenu kotła bitwy. Cmentarz złożony z jedenastu dużych kwater został zaprojektowany przez Waltera Funcke i Karla Foerstera.

Dziś, cmentarz leśny w Halbe jest miejscem spoczynku około 24.000 ofiar bitwy w kotle pod Halbe: żołnierzy, cywili, radzieckich robotników przymusowych, a także pojedynczych osób, które zostały stracone w miejscu kaźni Berlin-Tegel oraz w obozie koncentracyjnym Ketschendorf. Przenoszenie grobów trwa do dziś. W 2002 r. niemiecka Komisja ds. Grobów Wojennych przejęła opiekę nad tym największym i najważniejszym cmentarzem w Brandenburgii.