Gedurende de oorlog werden er door de Duitsers op Walcheren zo’n 40 artilleriebatterijen geplaatst in betonnen bunkers. Deze werden ondersteund door een netwerk van kleine bunkers en loopgraven die een aanval op Walcheren tot een zware opgaaf maakten.

Er waren twee manieren om het eiland aan te vallen. De eerste was over de enige landverbinding, de 1.200 meter lange Sloedam. Deze dam was aan beide uiteinden versterkt en voortgang verliep hier traag. Daarom werd vooral ingezet op een amfibische aanval.

Op 1 november 1944 vonden twee amfibielandingen plaats. De eerste was bij Vlissingen door Britse, Franse en Nederlandse commando’s. Hun landing werd voorafgegaan door zware bombardementen op de Duitse kustverdediging en de commando’s gingen zonder al te grote problemen aan land. In een paar uur hadden ze het centrum van Vlissingen veroverd, maar de Duitsers bleven zich in het noorden van de stad verzetten.

Een tweede landing bij Westkapelle verliep een stuk minder soepel. Vier van de zwaarste Duitse kustbatterijen waren nog in werking en namen 25 Britse kanonneerboten, die de landingen moesten ondersteunen onder vuur. Na twee uur waren nog slechts vijf van de boten actief. Gelukkig waren de landingsvoertuigen gespaard gebleven en konden de commando’s aan land. Ze vielen de Duitse verdedigers aan en legden de kanonnen het zwijgen op.

Tegen het eind van 3 november was het Duitse verzet tussen Vlissingen en Westkapelle gebroken. Een paar dagen later, op 8 november, eindigde de strijd om Walcheren.

Toeristische informatie

Verschillende herdenkingsmonumenten in de omgeving evenals een  Duitse Biber mini duikboot.