De 60-jarige Pionierhauptmann (Kapitein van de genie) Julius Erasmus keerde in de zomer van 1945 terug naar Vossenack. Langs de boswegen in het Hürtgenwald zag hij de halfvergane resten van dode soldaten liggen. Erasmus kon dit niet aanzien en begon de doden te begraven. Uiteindelijk borg en begroef hij 1569 gevallen Duitse soldaten, vaak met gevaar voor eigen leven.

De Tweede Wereldoorlog had de 60-jarige textielfabrikant Julius Erasmus huis, haard en familie in Aken afgenomen. Als Pionierhauptmann diende hij bij het Duitse leger en overleefde als een van de weinigen van zijn bataljon de oorlog. Na afloop vroeg hij zich constant af waarom uitgerekend hij nog leefde.
Enkele maanden na de oorlog keerde hij, in de zomer van 1945, terug naar de bossen van Vossenack.

Overal lag munitie, overgebleven na de slag: fosfor uit verstopte boobytraps, resten van bommen en in de bodem lagen mijnen en granaten. Het was een levensgevaarlijke plek. Tussen de kapotgeschoten bomen lagen ook nog steeds de halfvergane lichaamsresten van talloze dode soldaten. De aanblik was gruwelijk. Op eigen initiatief begon Erasmus de doden aan de rand van het bos te begraven, met eenvoudige, zelf getimmerde houten kruizen. Al snel kreeg hij hulp, vooral van dorpspastoor Dr. Werner Eschweiler. Dankzij de inzet van de pastoor konden de soldaten nu op de gemeentelijke begraafplaats begraven worden. Erasmus deed wat hij kon om de identiteit van elke soldaat te achterhalen.

Alsof de strijd tegen de tekenen van de oorlog en de natuur nog niet genoeg was, stonden in de jaren na de oorlog honderden hectares bos in het Hürtgenwald in brand. De bergen munitie gingen in vlammen op. Het toch al compleet kapotgeschoten bos veranderde in een zwartgeblakerde woestijn. Samen met het bos brandden ook de doden. Honderden lichaamsresten verkoolden, maar Erasmus en pastoor Eschweiler gingen door.

Op deze manier zetten Julius Erasmus en zijn medestrijders zich in om 1569 Duitse militairen te bergen. De laatste rustplaats van de gevallenen is niet aan de rand van het bos, maar op de huidige oorlogsbegraafplaats Vossenack. Aan de rand daarvan bouwde Erasmus een eenvoudige blokhut voor zichzelf. De ‘vader van de doden’ heeft de graven nog jarenlang onderhouden. Tot de dag van vandaag houdt een gedenksteen op de begraafplaats de herinnering aan hem levend.