Met de naam van deze brug herdenkt Oirschot twee jonge mannen. Zij vochten in 1944 met de Prinses Irene Brigade tegen de Duitse troepen in deze regio. Rinus Stönner en Willem Meijwaard lieten het leven hier aan het front. Twee militairen van de velen die vochten voor de vrijheid van Nederland.

Vier dagen na het begin van Operatie Market Garden op 17 september 1944 kwam Oirschot in de frontlinie te liggen. Terwijl de Brits-Amerikaanse aanval vanaf Son vastliep bij Best, lukte het Britse eenheden wel om op te rukken in de Kempen in de richting van Tilburg. Daardoor werd het Wilhelminakanaal het front tussen de Duitse en de geallieerde troepen.

In het Tweede Britse Leger vocht ook een Nederlandse eenheid mee: de Prinses Irene Brigade. Deze brigade bestond uit dienstplichtige Nederlanders van overzee en uit vrijwilligers.

Rinus Stönner woonde sinds 1931 in Canada en moest zich in 1942 samen met zijn broer melden voor de militaire dienstplicht. Hij werd ingedeeld bij Gevechtsgroep I van de Koninklijke Nederlandse Brigade Prinses Irene. Korporaal Willem Meijwaard was vrijwilliger bij het Korps Mariniers. Een honderdtal mariniers werd in april 1944 toegevoegd aan de Prinses Irene Brigade.

Tijdens gevechten met de Duitse troepen die in Oirschot verschanst zaten, vonden zij allebei de dood. Als een eerbetoon aan hen is deze brug over het Wilhelminakanaal, die in 2020 werd aangelegd, naar hen vernoemd. De bevrijding van Oirschot kwam op 24 oktober 1944.