In november 1944 vochten de Amerikaanse troepen al maandenlang tevergeefs in het Hürtgenwald. Hier werden ze geconfrenteerd met ondoordringbare bossen, aanhoudende regen en zware tegenstand van het Duitse leger. Op het hoofdkwartier ver weg van het front, bedachten hoge officieren nieuwe aanvalsplannen. Geen van hen wist echter hoe het er in het Hürtgenwald echt uitzag, en hoeveel verzet er te verwachten was.

In september en oktober 1944 hadden de Amerikaanse troepen al twee keer vergeefs geprobeerd om vanuit het noorden de Siegfriedlinie te omzeilen. Mocht dit lukken konden ze hem van de achterkant aanvallen, de hoogvlaktes van de noordelijke Eifel innemen en doorstoten naar de rivier de Roer. De ondoordringbare bossen, de onophoudelijke regen en het hevige verzet van het Duitse Leger zorgden echter voor vertraging en grote verliezen.

Ver achter het front, op het hoofdkwartier van de Amerikaanse 12e Legergroep van generaal Omar Bradley, werkten hoge officieren nieuwe aanvalsplannen voor het Amerikaanse 1e Leger en de in het Hürtgenwald vechtende Amerikaanse 28e Infanteriedivisie uit. Ze baseerden zich daarbij op landkaarten, radioverkeer en telefoongesprekken. Niemand wist echter hoe de bossen van het Hürtgenwald er in het echt uitzagen en wat de te verwachte tegenstand zou zijn.

De strijd in het Hürtgenwald verliep desastreus. Jeeps en tanks liepen vast in de modder, bataljons raakten verdwaald en vluchtten onder de aanhoudende beschietingen naar Vossenack. Aanvoerroutes werden afgesneden, heroverd, weer afgesneden en weer heroverd. De strijd ging dag en nacht door en veel soldaten waren de uitputting nabij. Na vijf dagen heerste er totale chaos en generaal Courtney Hodges gaf bevel tot volledig terugtrekking.

Deze ellende in het Hürtgenwald, die later de naam Allerzielenslag kreeg, zorgde ervoor dat opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten generaal Dwight Eisenhower op 8 november 1944 persoonlijk poolshoogte kwam nemen. Vlak achter het front, in Rott, kwamen hij, Bradley, Hodges en generaal Leonard Gerow samen in het hoofdkwartier van generaal Norman Cota. Cota moest gastheer zijn voor zijn superieuren, maar was uitgeput. Hij was tijdens de Allerzielenslag tussen 2 en 10 november meer dan 6000 man kwijtgeraakt. Deze waren gesneuveld, vermist, gewond geraakt of gevangen genomen. Het was grootste verlies van een Amerikaanse divisie in de Tweede Wereldoorlog.