Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de Amerikaanse Lee Miller een van de weinige vrouwelijke fotografen geaccrediteerd als oorlogscorrespondent voor het Amerikaanse leger. Voor het tijdschrift Vogue reisde ze af Europa en maakte hier verschillende indrukwekkende foto’s.

Lee Miller werd geboren in 1907 in Poughkeepsie, New York, waar ze al op jonge leeftijd door haar vader geïntroduceerd werd in de fotografie. Na een succesvolle modellen carrière eind jaren twintig besloot Miller zelf achter de camera plaats te nemen. Gedurende de jaren ’30 werkte ze in Parijs, New York, Caïro en Londen.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak woonde Miller in Londen en werkte ze voor Vogue. Ze negeerde de oproepen van haar vrienden en familie om terug te keren naar de Verenigde Staten. Aangezien de mannelijke fotografen van Vogue naar het front werden gestuurd, kreeg Miller de functie van fotograaf. Een van haar eerste series was het fotograferen van vrouwen die actief waren binnen het leger of werkten als zuster.

Naarmate de oorlog vorderde begon Miller steeds meer veldwerk te doen. Hierdoor werd ze uiteindelijk aangesteld als een van de weinige vrouwelijke fotografen van het Amerikaanse leger. Ze arriveerde in juli 1944 in Normandië, een maand nadat de geallieerde invasie was begonnen. Hier fotografeerde ze de Amerikaanse zusters bij Omaha Beach. De maanden daarna reisde ze mee met de geallieerde troepen die Europa bevrijdden. Zo was ze aanwezig bij het beleg van St. Malo, de bevrijding van Parijs en de Elzas regio. Ook produceerde Miller indrukwekkende foto’s van de concentratiekampen Buchenwald en Dachau. Al blijft haar meest iconische foto toch de foto die ze van haarzelf maakte in het bad in Hitlers appartement in München.

Na de oorlog had Miller veel moeite met het verwerken van wat ze aan het front had gezien. Ze sprak hier dan ook weinig over. Haar zoon ontdekte pas veel van haar werk in dozen op zolder, na haar dood in 1977.