Nadat Italië zich begin september 1943 overgaf, deporteerde de Duitse Wehrmacht de Italiaanse soldaten naar het Duitse Rijk. Ze werden als dwangarbeiders tewerkgesteld in de Duitse industrie. Een van hen was de Italiaanse militair radio operator Ugo Brilli. Hij kwam terecht in het dwangarbeiderskamp Schöneweide.
De Italiaan Ugo Brilli, geboren in 1922, groeide op in Toscane. Op zijn 21e moest hij het leger in. Nadat Italië zich in september 1943 terugtrok uit de Tweede Wereldoorlog, arresteerde de Duitse Wehrmacht alle Italiaanse soldaten, onder wie ook Brilli. Brilli weigerde net als vele anderen nog langer voor Hitler of Mussolini te vechten, waarna de Wehrmacht hem deporteerde naar een krijgsgevangenkamp 60 km ten zuiden van Berlijn. Vanuit hier werd hij als dwangarbeider naar Berlijn gestuurd. Eerst moest hij puin ruimen bij Siemens, daarna kreeg hij werk in een timmermansbedrijf.
Aan het begin van zijn internering woog Ugo Brilli 71 kilo, aan het eind nog maar 48. Nadat hij in 1944 zijn status van krijgsgevangene verloor, werd hij als dwangarbeider tewerkgesteld in een werkkamp in het Berlijnse district Weißensee. Daar redde zijn werk als keukenhulp hem het leven. Hij kocht het Duitse hoofd van de keuken om met sigaretten en kreeg in ruil daarvoor zo nu en dan een extra maaltijd.
Eind 1944 werd hij overgeplaatst naar het werkkamp Schöneweide, waar hij opnieuw keukenhulp werd. De laatste oorlogsdagen bracht hij door in een schuilkelder, waar hij het einde van de gevechten afwachtte. Toen hij niets meer te eten had, moest hij in andere schuilplaatsen op zoek naar voedsel. In september 1945 kreeg hij typhus en keerde hij doodziek terug naar zijn familie in Italië.
