Toen de Duitsers op 19 december 1944 hun offensief in de Ardennen begonnen, waren de Amerikaanse generaal Patton en zijn soldaten van het 3e Amerikaanse Leger nog in de Elzas, Oost-Frankrijk. Toch beloofde Patton de Amerikaanse generaal Eisenhower, opperbevelhebber van de geallieerde troepen en op dat moment in Reims, dat hij vóór Kerst Bastenaken zou hebben bereikt. Een gewaagde uitspraak, want het was een ijskoude winter en de bevroren wegen waren voor de legervoertuigen moeilijk begaanbaar. Patton en zijn mannen moesten met hun zware tanks zo’n 100 km overbruggen. Tussen 18 en 31 december legden de 133.178 voertuigen, met een vracht van 41.933 ton, maar liefst twee miljoen kilometer af. Dat maakte deze tocht van de Elzas naar Bastenaken tot een ongelooflijke prestatie.

Na een barre tocht bereikten de mannen van de 3e Amerikaanse Pantserdivisie op 26 december de Amerikaanse bevrijders in Bastenaken, die op dat moment omsingeld waren door de Duitsers. Luitenant Boggess was de eerste die de omsingeling van de uitgeputte paratroopers van de 1e Airborne Divisie wist te doorbreken.

Maar het gevecht tegen de zeer goed getrainde Duitse legereenheden ging nog enkele dagen door. Generaal Patton wilde de smalle corridor naar Bastenaken verbreden. Zodra zijn mannen weer voldoende bevoorraad waren, zette hij daarom een zware aanval in richting het noorden van Bastenaken. Op 15 januari had hij zijn doel bereikt.

Na de oorlog groeide George Patton’s faam uit tot een heldenstatus. De overwinning van de geallieerden in de Ardennen had de Duitsers elke hoop op een overwinning ontnomen. Maar die zege ging ook ten koste van veel Amerikaanse soldaten, die bij de gevechten sneuvelden. Generaal Patton zelf kwam in december 1945 door een auto-ongeluk in Duitsland om het leven. Hij werd bijgezet bij zijn strijdmakkers op de begraafplaats van Hamm, Luxemburg.