Voordat het Duitse 15e leger zich terugtrok uit Frankrijk, was het gelegerd bij het Nauw van Calais in afwachting van de geallieerde invasie die daar nooit kwam. Nu werd het teruggedrongen richting de Scheldemonding waar het moest voorkomen dat de geallieerden de haven van Antwerpen in gebruik zouden nemen.

De Schelde die door Antwerpen stroomde, moest in Duitse handen blijven om te voorkomen dat geallieerde schepen de haven zouden bereiken. Met die gedachte beval Adolf Hitler generaal Von Zangen, commandant van het 15e leger, om een bruggenhoofd aan de zuidzijde van de Schelde te handhaven. Ondertussen moest een groot deel van het leger de Schelde oversteken om de strijdkrachten op Walcheren en in het zuiden van Nederland te versterken. Von Zangen werd geconfronteerd met het probleem dat hij was afgesloten van de rest van het Duitse leger doordat de geallieerden de omgeving van Antwerpen hadden bezet. De enige manier om zijn troepen naar Walcheren te verplaatsen was een evacuatie over de Schelde. Deze evacuatie begon op 8 september.
Vanwege geallieerde luchtaanvallen kon de oversteek alleen bij nacht of tijdens slecht weer plaatsvinden. Desalniettemin was de Duitse evacuatie tegen 22 september compleet en waren 86.000 man, 600 stukken geschut, 6.000 voertuigen en 6.000 paarden overgestoken.

De evacuatie van Breskens leek op de geallieerde evacuatie uit Duinkerken in 1940 waarbij 300.000 soldaten het Engelse Kanaal overstaken. De evacuatie van Breskens, hoewel kleiner in omvang, was een hele prestatie, vooral omdat de geallieerden volledige superioriteit hadden in de lucht. De Duitsers slaagden in het redden van een klein leger onder zware omstandigheden.