Het militair depot op Westerplatte had geen geschikte woonruimte voor zijn garnizoen tot de bouw van de zogeheten Nieuwe Kazerne in 1934-1935. De kazerne telde drie verdiepingen met kantoren, slaapzalen, wapenkamer, reparatiewerkplaats, munitie- en opslagruimten en andere faciliteiten. De apparatuur was voor die tijd zeer modern met centrale verwarming, ruime badkamer, een ziekenkamer en een radiostation.

Het gebouw was zodanig ontworpen dat de plafonds van de twee bovenste verdiepingen de energie van inslaande bommen en granaten kon absorberen, zodat de bemanning in de kelder veilig kon schuilen. Dit systeem slaagde zeer succesvol, want de hier gedropte bommen in september 1939 hebben de kelder niet beschadigd. Sommige ramen van de kazerne werden aangepast voor de installatie van machinegeweren. In de zuidwesthoek van het gebouw is nog altijd een kleine mitrailleurkamer te vinden met een schietgat.

De zuidvleugel van de nieuwe kazerne huisvestte een ziekenkamer en een voorraad medicijnen. Alle medische apparatuur werd echter door Duits mitrailleurvuur vernietigd in de eerste minuten van de aanval.

De huidige staat van het gebouw is mede het resultaat van de naoorlogse verwoesting, bijvoorbeeld door ontploffing van niet-ontplofte granaten en bommen in het gebouw. De noordelijke vleugel van de kazerne werd in 1960 gesloopt om plaats te maken voor een promenade die leidt naar het monument voor de verdedigers van Westerplatte.