Op 19 april 1945 braken de troepen van het 1e Wit-Russische Front, onder leiding van maarschalk Zjoekov, door de Duitse verdedigingslinie bij de Seelower Höhen heen, ongeveer 70 km ten oosten van Berlijn. De Duitse troepen werden gedwongen zich terug te trekken. Sommige eenheden trokken in zuidwestelijk richting, naar het gebied van Halbe en Lübben. Hierdoor raakten ze bekneld tussen het 1e Wit-Russische Front en het 1e Oekraïense Front onder leiding van maarschalk Ivan Konev.

Vanaf 22 april 1945 waren de Duitse troepen volledig ingesloten en vochten ze in een steeds nauwer wordende omsingeling, die zich voortbewoog richting Halbe en Märkisch-Buchholz. Onder de omsingelde troepen bevond zich ook de commandant van het 9e Leger, generaal Theodor Busse. Behalve soldaten zaten er ook nog duizenden vluchtelingen, lokale burgers en legerpersoneel gevangen in het gebied tussen de Sovjetlegers. Het aantal ingesloten Duitse soldaten wordt geschat tussen de 150.000 en de 200.000.

In plaats van zich over te geven, volgde Busse de instructies op van Adolf Hitler. Hitler wilde dat Busse een doorbraak zou forceren om zich te voegen bij het 12e Leger van Walther Wenck, om daarna gezamenlijk naar de westelijke oever van de Elbe te trekken.

Op 24 april 1945 werd bij Märkisch-Buchholz een eerste uitbraakpoging ingezet, waarna nog verschillende pogingen volgden. In en rond Halbe wisselden bittere gevechten elkaar af. Het Sovjet-artilleriegeschut in combinatie met de vele bombardementen was zo verwoestend dat de meeste van de Duitse soldaten in paniek raakten en wanhopig werden. Meer dan 40.000 man sneuvelden in slag om Halbe. Ongeveer 25.000 Duitse soldaten slaagden erin om door te breken naar de Elbe, waar ze zich overgaven aan de Amerikaanse troepen.