Het concentratiekamp Natzweiler-Struthof was in gebruik van april 1941 tot september 1944. In deze periode overleden hier naar schatting 22.000 gevangenen. Ze bezweken aan de gevolgen van ziekte, uitputting en slechte behandeling of werden geëxecuteerd. Het voormalige kamp huisvest nu een museum en het Europees Centrum voor de Gedeporteerde Verzetsstrijders.

Het concentratiekamp Natzweiler-Struthof bevindt zich op de noordelijke helling van Mont Louise, op bijna 800 meter hoogte. Deze locatie werd gekozen vanwege de aanwezigheid van graniet. De steen werd door gevangenen ontgonnen voor gebruik in Duitse steden. Dat was van korte duur, want al snel werden ze tewerkgesteld in het hoofdkamp of in een van de vele buitenkampen ten dienste van de oorlogsindustrie.

In het kamp zaten voornamelijk Franse verzetsstrijders, krijgsgevangenen en politieke tegenstanders. Andere gevangen waren Joden, homoseksuelen en mensen uit de Roma- en Sinti-gemeenschap. De gedeporteerden waren afkomstig uit meer dan dertig landen. In totaal hebben er meer dan 52.000 gevangenen in Natzweiler-Struthof vastgezeten, met op zijn hoogtepunt 7.000 mensen tegelijk.

In het kamp werden medische experimenten uitgevoerd, onder meer met tyfus, mosterdgas en fosfine. Gevangenen werden blootgesteld aan deze ziekten en gassen om de effecten ervan te bestuderen. In de gaskamer van het kamp zijn ook 86 Joodse mannen en vrouwen gedood, zodat Dr. Hirt hun skeletten kon onderzoeken aan het Anatomie-Instituut in Straatsburg.

In september 1944 werd het kamp ontruimd. De meeste gevangenen werden naar concentratiekamp Dachau getransporteerd. Een maand later werd het kamp bevrijd door de Amerikaanse 3e Infanteriedivisie.