Na het oversteken van de vooroorlogse Belgische grens op 6 september 1944 bevrijdde de 1e Pantserdivisie van generaal Maczek meerdere plaatsen. Op 14 september reed de 2e Pantserbrigade Beveren binnen. De Duitse troepen hadden zich verschanst in fort Kallo, een kleine 3 kilometer van de stad. “Al snel bleek dat het fort onneembaar was voor één pantserbrigade zonder artillerie en infanterie” – schreef de leider van de eenheid, kolonel Stanislaw Koszutski. De Polen namen het fort enkele uren onder vuur en werden beantwoord door de Duitse artillerie. De belegering werd gestaakt om verdere verwoestingen te voorkomen. De blokkade van het fort duurde een kleine week. Toen lukte het de Duitse eenheden om terug te trekken, waarbij zij zwaar geschut en munitie achterlieten. Poolse troepen gingen direct in de achtervolging, maar werden tegengehouden door water omdat de Duitse soldaten de sluizen van de kanalen hadden opengezet om de wegen te laten overstromen.

Ondanks deze onvolledige overwinning was de bevolking van Beveren uitzinnig. In de straten wapperden Belgische en Poolse vlaggen. Op 17 september vond in de plaatselijke kerk een plechtige mis plaats, waarbij de Polen een ereplaats toegewezen kregen. Die avond werd er een dansfeest georganiseerd met deelname van Britse en Poolse soldaten.

In 1946 schonken de inwoners van de stad als teken van hun dankbaarheid een banier aan de 2e Pantserbrigade. In de rechterbovenhoek, net als op het insigne van de eenheid, staat het wapen van Beveren. Na de demobilisatie vestigde luitenant Czeslaw Kajpus, verbindingsofficier van de divisie van generaal Maczek, zich in het stadje. Toen de veertigjarige viering van de bevrijding van Beveren eraan kwam, heeft hij de stad een buste van zijn leider geschonken, die op 9 september 1984 plechtig is onthuld. Op de sokkel is een plaatje gemonteerd met de tekst: „Pro nostra et vestra libertate” (Voor onze en jullie vrijheid).