Het Vredesmuseum, gelegen op de Westelijke oever van de Rijn en gebouwd tussen de torens van de vernielde Ludendorff brug, herinnert de bezoekers aan de gruwelen van de oorlog. Het moedigt ze bovendien aan om de vrede voor de komende generaties in stand te houden.

Deze kleine, open kapel is de enige herinnering aan het ‘Green Mile’ krijgsgevangenkamp. Het herinnert de bezoekers aan het trieste lot van de overwonnen Duitse slodaten en het biedt een ander perspectief op de prijs die betaald is voor vrijheid.

De spoorbrug bij Remagen was de enige bruikbare brug over de Rijn die veroverd werd door de geallieerden, waardoor ze in staat waren om voet aan de grond te krijgen aan de Oostelijke oever van het enorme obstakel dat de Rijn vormde.

Vanaf maart 1945 begon de Duitse tegenstand eindelijk af te nemen en steeds meer soldaten gaven zich over. Omdat er geen faciliteiten waren om hen te huisvesten, creëerde het Amerikaanse leger ‘tijdelijke krijgsgevangenkampen’. In eerste instantie was er in deze kampen geen onderdak of enige vorm van faciliteiten.

Midden april 1945 lanceerde het Rode Leger haar laatste offensief: de Strategische Offensieve Operatie Berlijn (“De Slag om Berlijn”), met als doel om niet alleen de Duitse hoofdstad in te nemen, maar ook om de oorlog in Europa te beëindigen.

De Westelijke Havelland regio ligt ver weg van drukke steden en grote snelwegen. In de 19e eeuw stond Rathenow bekend om haar optische industrie en om deze reden kwamen de meeste monturen tijdens het DDR-tijdperk uit deze stad aan de Havel rivier.

Wanneer je Müncheberg benaderd door de Berlijnse Poort, compleet met een historische stadsmuur en een torenpoort, zou je wellicht een middeleeuws centrum verwachten. Desondanks zal je, buiten een paar historische gebouwen, ongekend veel geprefabriceerde gebouwen vinden in dit kleine stadje in het district van Märkisch-Oderland.

De Bassinplatz is het grootste plein in het centrum van Potsdam. Wanneer je het plein in Oostelijke richting verlaat, kom je op een door bloemen gemarkeerd pad. Dit leidt direct naar het Sovjet oorlogsmonument.

Een groot Sovjet oorlogsgedenkteken in Berlijn staat in de wijk Pankow, in het Noordelijke gedeelte van de stad. Net zoals in Treptow begon de planning van de begraafplaats in 1946. Het gebied rondom Schönlozer Heide werd ingericht als begraafplaats om twee redenen; vanwege de ruimte die beschikbaar was en het feit dat er veel massagraven in de buurt waren die verplaatst moesten worden naar een officiële begraafplaats.

Op 5 juni 1945 ontmoette het opperbevel van de westerse grootmachten hun collega’s van de Sovjet Unie voor het eerst. In Berlijn-Wendenschloss tekenden zij het Verdrag van Berlijn. Hierin verklaarden zij de totale overgave van Duitsland en regelden het oppergezag van de vier overwinnaars.

Het hoofddoel van operatie Veritable was het verdrijven van Duitse troepen tussen de rivieren Maas en Rijn. Het eerste obstakel voor de geallieerden was het Reichswald; een groot, dicht bebost gebied net over de grens bij Duitsland. Duitse troepen hadden dit bos veranderd in een dodelijke val.

De laatste hindernis van het Rijnlandoffensief was de rivier de Rijn. Voor de oversteek van de Rijn vlakbij Wesel (operatie Plunder) werd een miljoen soldaten ingezet. Als ondersteuning werden er 14.000 parachutisten achter vijandelijke linies gedropt (operatie Varsity). De operaties werden een groot succes en daarmee waren Hitlers dagen geteld.

Tegen het einde van de jaren ’30 kwamen de monniken van Abdij Mariawald in conflict met het nazi-regime en werden gedwongen hun klooster te verlaten. Tijdens de slag om het Huertgenwald werd het complex gebruikt als veldhospitaal. Veel van de gewonden konden niet meer worden geholpen en stierven. 414 van deze doden rusten nog steeds in wat nu bekend staat als de Oorlogsbegraafplaats Abdij Mariawald.

Vliegveld Tempelhof kwam op 26 april 1945 in handen van het Sovjetleger onder leiding van generaal Tsjoejkov. Met ondergronds geparkeerde vliegtuigen klaar voor vertrek, was de Tempelhof luchthaven de laatste ontsnappingsmogelijkheid voor de nazi-leiding en had daarom prioriteit in Tsjoejkovs aanvalsplannen.

Het Geallieerden Museum vertelt een uniek verhaal: van de Duitse nederlaag op het eind van de Tweede Wereldoorlog tot de splitsing van West- en Oost-Berlijn door de drie westerse bezettingsmachten en de Sovjet Unie. Berlijn werd het brandpunt van de Koude Oorlog.

De Duitse keizer Wilhelm II had het paleis Cecilienhof laten bouwen voor zijn zoon, kroonprins Wilhelm en zijn vrouw Cecilie. Het was het laatste paleis dat de Hohenzollern dynastie, die Duitsland regeerde tot 1918, zou bouwen. Door de Potsdam Conferentie in 1945, werd het paleis wereldberoemd.

De begraafplaats in Halbe is een van de grootste oorlogsbegraafplaatsen van Duitsland. Meer dan 40.000 mensen kwamen in de laatste dagen van april 1945 om het leven tijdens de Slag om Halbe. De begraafplaats is de laatste rustplek voor de

In de herfst en winter van 1944-1945 vond een langdurige en bloedige slag plaats in het Huertgenwald (Eifel). 3.001, meest Duitse slachtoffers van deze verbeten strijd hebben hun laatste rustplaats op de Oorlogsbegraafplaats Huertgen gevonden.

Franz Schwechten ontwierp de herdenkingskerk (Gedächtniskirche) op het Breitscheidplein in Berlijn, die in 1895 werd gewijd. De kerk werd zwaar beschadigd tijdens een bombardement in november 1943 en vrijwel volledig verwoest tijdens de gevechten in de laatste dagen van april 1945. De ruïne van de toren is bewaard als aanklacht tegen oorlog.

Toen in november 1944 uitgeputte Amerikaanse troepen werden gedwongen zich terug te trekken uit het dorp Schmidt, moesten ze onder intens vuur de brug over de Kallbach oversteken. Tijdens de verbeten strijd wist Dr. Stüttgen, een Duitse militaire arts, een aantal gevechtspauzes te organiseren. Hierdoor konden gewonden aan beide kanten worden behandeld door Duitse legerartsen en verpleegkundigen.

De Oorlogsbegraafplaats van het Gemenebest Reichswald Forest te Kleef is de grootste Gemenebest begraafplaats van Duitsland. Hier liggen 7.654 soldaten begraven, waarvan de meeste piloten en vliegeniers van The Royal Air Force en parachutisten van de Airborne-divisies. De begraafplaats ligt in het Reichswald, dat het strijdtoneel was van de zware gevechten in februari 1945.

Het hoofdkwartier van Clay was oorspronkelijk gebouwd voor de Duitse luchtmacht, net voor de Tweede Wereldoorlog. De Amerikaanse militaire autoriteiten namen het complex in 1945 in bezit om er de kantoren van de militaire gouverneur, generaal Lucius Clay te huisvesten. Clay leidde de wederopbouw van Berlijn en de befaamde luchtbrug tijdens de Sovjet blokkade van de stad in 1948-1949.

Vliegveld Tempelhof kwam op 26 april 1945 in handen van het Sovjetleger onder leiding van generaal Tsjoejkov. Met ondergronds geparkeerde vliegtuigen klaar voor vertrek, was de Tempelhof luchthaven de laatste ontsnappingsmogelijkheid voor de nazi-leiding en had daarom prioriteit in Tsjoejkovs aanvalsplannen.

Op 22 april 1945 werden Duitse troepen in het Spreewaldgebied, zo’n 50 km ten zuiden van Berlijn, omsingeld door het leger van de Sovjet-Unie. Dit gebeurde vlakbij het dorpje Halbe. In plaats van zich over te geven, probeerde het 9e Duitse leger uit te breken in westelijke richting, zonder succes. Meer dan 40.000 soldaten sneuvelden in deze veldslag.

In de zomer van 1945 werd in Potsdam, net buiten Berlijn, wereldgeschiedenis geschreven. De drie regeringsleiders van de overwinnende landen ontmoetten elkaar om de nieuwe orde in Duitsland en Europa te bespreken. Het resultaat van de conferentie werd vastgelegd in het Verdrag van Potsdam.

In November 1944 ontketenden de geallieerden operatie Queen met het doel de rivier de Rur over te steken en door te dringen tot de Rijn. Ze beseften dat als de sluisdeuren in de Rur zouden worden geopend, de hele stroomvlakte onder water zou komen te staan. Dat zou de oversteek onmogelijk maken. En inderdaad, bij hun terugtocht openden de Duitsers de sluizen in de Rurdam Schwammenauel, met als gevolg een oponthoud van twee weken voor de geallieerden.

Nadat Sovjettroepen op 1 mei 1945 het Rijksdaggebouw hadden ingenomen, kwam de Duitse capitulatie in zicht. Op 2 mei ontving de Sovjet-Inlichtingendienst een radiobericht van het 56e Pantserkorps met het verzoek tot een wapenstilstand. Later die ochtend tekende de korpscommandant generaal Helmuth Weidling in Berlijn het bevel tot overgave.

Het leger van de Sovjet Unie veroverde Berlijn in april en mei 1945. Twee maanden later tokken ook de westerse geallieerde troepen de stad binnen. Op 4 juli namen de troepen van de VS officieel het bestuur over van hun bezettingszone in het zuidwesten van Berlijn. In september 1994, na bijna 50 jaar, trokken de geallieerde legers zich weer uit Berlijn terug.

Hoeveel soldaten er precies omkwamen is bij de gevechten in het Huertgenwald is onbekend. De laatste schattingen houden het op 10.000 Duitse en 30.000 Amerikaanse doden; enorme aantallen voor zo’n klein gebied. Omdat Amerikaanse soldaten niet op vijandelijke bodem mogen worden begraven, rusten er tienduizenden op Amerikaanse begraafplaatsen in België en Nederland.

Op 16 april begon het Sovjetleger aan het laatste offensief van de Tweede Wereldoorlog. Drie legereenheden waren in posities rond Berlijn gebracht. De stad was volledig omsingeld. Vijf dagen later trokken de eerste Sovjettroepen de stad binnen en vochten zichzelf een weg naar het stadscentrum. Op 2 mei, twee dagen na de zelfmoord van Adolf Hitler, werden alle overgebleven Duitse soldaten in Berlijn opgedragen zich over te geven.

Met de onvoorwaardelijke overgave van het Duitse leger op 8 mei 1945 kwam een eind aan de Tweede Wereldoorlog in Europa. De overgave vond plaats in het district Berlijn-Karlshorst, waar het Sovjet leger na de val van Berlijn, zijn hoofdkwartier had.

Op 5 juni 1945 ontmoette het opperbevel van de westerse grootmachten hun collega’s van de Sovjet Unie voor het eerst. In Berlijn-Wendenschloss tekenden zij het Verdrag van Berlijn. Hierin verklaarden zij de totale overgave van Duitsland en regelden het oppergezag van de vier overwinnaars.

Op 25 augustus 1940 werd Berlijn voor de eerste keer door de Engelse RAF gebombardeerd. De geallieerden wilden koste wat kost de Duitsers in het hart treffen als vergelding voor de bombardementen op Londen. Vanaf 1944 werd Berlijn bijna elke dag bestookt, dag en nacht.

Op 12 september 1944 overschreden de eerste Amerikaanse militairen de Duitse grens in de buurt van het dorp Roetgen, net buiten Aken. Een aantal eenheden drong door tot het Huertgenwald om de rechterflank van de aanval te dekken. Omdat ze de taaiheid van Duitse verdediging en de onherbergzaamheid van het landschap onderschatten, leden de Amerikanen zware verliezen in een confrontatie die bekend is geworden als ‘De Slag om (het dorp) Schmidt’.

Op 16 april 1945 vielen de Sovjettroepen de laatste Duitse verdedigingslinie aan, vlakbij de plaats Seelow, 70 km ten oosten van Berlijn. De Sovjets stuitten op onverwacht grote weerstand in de moerassen van de Oder en in de heuvels rond Seelow en leden grote verliezen.

Ravensbrück was het grootste concentratiekamp voor vrouwen in Duitsland. Tussen 1939 en 1945 zaten hier ongeveer 132.000 vrouwen en kinderen, 20.000 mannen en 1.000 meisjes en jonge vrouwen opgesloten. In het Herdenkingscentrum Ravensbrück is in verschillende tentoonstellingen de geschiedenis van

Concentratiekamp Neuengamme werd in 1938 opgericht als subkamp van Sachsenhausen. In 1940 werd het een onafhankelijk kamp. Hier hebben ongeveer 100.400 mensen gevangen gezeten, vooral buitenlanders. Meer dan de helft van hen heeft de oorlog niet overleefd. Herdenkingscentrum Neuengamme werd

Concentratiekamp Sachsenhausen, in Oranienburg in de Duitse regio Brandenburg, werd gebouwd in de zomer van 1936. Tussen 1936 en 1945 zaten hier meer dan 200.000 mensen gevangen. In het in 1961 geopende herdenkingscentrum en museum Sachsenhausenzijn verschillende permanente tentoonstellingen te

Concentratiekamp Mittelbau-Dora, in de buurt van Nordhausen in Thüringen, werd in 1943 gebouwd als subkamp van Buchenwald. In het herdenkingscentrum zijn een permanente tentoonstelling en verschillende wisselende exposities te zien met informatie over de geschiedenis van het kamp. Het centrum

Concentratiekamp Buchenwald werd in juli 1937 gebouwd in de buurt van Weimar, midden in Duitsland. Meer dan 56.000 mensen kwamen hier om door marteling, medische experimenten of tuberculose. Met verschillende tentoonstellingen, een archief en een bibliotheek is het herdenkingscentrum Buchenwald

Bergen-Belsen was een concentratiekamp in het Duitse Nedersaksen waar tussen 1942 en 1945 duizenden gevangenen zijn omgekomen. Velen van hen – tot 35.000 mensen – stierven aan tyfus. In het huidige museum zijn foto’s, video’s en geschreven getuigenissen van overlevenden

Het Forum voor Hedendaagse Geschiedenis in Leipzig werd gebouwd in 1999 met het doel een beeld te geven van de Duitse geschiedenis sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. In het museum zijn naast de permanente tentoonstelling jaarlijks tot drie

Het Militair-historisch museum van de Bundeswehr in Dresden is een van de weinige musea in Duitsland waar Duits oorlogsmaterieel uit beide wereldoorlogen te zien is.

In het Stadsmuseum München is een permanente tentoonstelling te zien over de geschiedenis van het nationaalsocialisme in deze stad, vanaf het einde van de Eerste Wereldoorlog in 1918 tot 1945. De expositie kenschetst München onder meer als centrum van vervolging

Op de oorlogsbegraafplaats in München liggen 3.543 graven, waaronder 1.778 uit de Eerste Wereldoorlog en 1.764 uit de Tweede Wereldoorlog. De meeste van deze slachtoffers zijn Duits, maar er rusten ook 343 doden uit 18 andere landen.

Het Huis van de Geschiedenis in Bonn werd officieel geopend in 1994. Op een oppervlakte van 4.000 m2 zijn hier meer dan zevenduizend voorwerpen te zien die iets vertellen over de hedendaagse geschiedenis.

Het in 2001 geopende Joods Museum in Berlijn geeft een compleet beeld van de Joodse cultuur en geschiedenis. In het museum zijn wisselende exposities te zien rond een breed scala van thema’s: van cultuurgeschiedenis tot hedendaagse kunstinstallaties.

Het Duits Historisch Museum in Berlijn belicht tweeduizend jaar Duitse geschiedenis. In de permanente tentoonstelling zijn zo’n zevenduizend objecten te zien die meer vertellen over de mensen, ideeën, gebeurtenissen en historische ontwikkelingen in Duitsland.

Het Herinneringscentrum Duits Verzet in Berlijn is gevestigd op de historische plek waar op 20 juli 1944 de mislukte coup op Hitler werd gepleegd.

Het huidige Huis van de Wannseeconferentie in Berlijn was tijdens de Tweede Wereldoorlog een gastenverblijf van de SS.

Op de Oorlogsbegraafplaats van het Gemenebest in Berlijn liggen 3.595 gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog, waaronder 397 onbekende soldaten.

Van 1935 tot 1945 was het EL-DE-Haus het hoofdkwartier van de Keulse Gestapo. Het in 1979 opgerichte documentatiecentrum is in gelijke mate en in onderlinge relatie gewijd aan het herdenken van de slachtoffers van het naziregime en aan het bestuderen en doorgeven van de geschiedenis van Keulen tijdens het nationaalsocialisme.

Het Duits Marinemuseum vertelt de geschiedenis van de marinestad Wilhelmshaven vanaf 1869, inclusief de gebeurtenissen in de beide wereldoorlogen.

Het Bunkermuseum in Hamburg is gevestigd in een originele schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog. Met persoonlijke verslagen van de mensen die hier verbleven, documenten en grote foto’s vertelt het museum hoe het er in deze bunkers aan toeging tijdens luchtaanvallen.

Slot Colditz, in het Saksische plaatsje Colditz, werd tussen 1939 en 1945 gebruikt als gevangenis voor geallieerde krijgsgevangenen. Het museum van het slot vertelt over de legendarische ontsnappingspogingen van de gevangenen.

Het Herinneringscentrum Wewelsburg 1933-1945 vormt de afdeling hedendaagse geschiedenis van het Kreismuseum Wewelsburg in het Duitse district Büren.

Het documentatiecentrum ‘Topographie des Terrors’ in Berlijn staat op de plek waar tussen 1933 en 1945 de hoofdkwartieren gevestigd waren van de Gestapo, de SS, en het Reichssicherheitshauptamt: de voornaamste architecten van de naziterreur.

Het Historisch-Technisch Museum is gevestigd op het terrein van het voormalige Duitse onderzoekcentrum Peenemünde. Het museum reconstrueert de ontwikkeling en productie van de V1- en V2-raketten die hier werden gemaakt.

Het Duitse Pantsermuseum in Munster werd in 1983 gebouwd en beslaat de periode vanaf de Eerste Wereldoorlog. In de collectie zijn tanks, pantservoertuigen, oorlogsmaterieel, uniformen, wapens, medailles en andere decoraties opgenomen.

Het Berlijnse monument voor de vermoorde Joden van Europa, beter bekend als het Holocaustmonument, gedenkt de Joodse slachtoffers van de Holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het Documentatiecentrum Dwangarbeid (Dokumentationszentrum NS-Zwangsarbeit Berlin) in Berlijn opende in 2006 zijn deuren. Het centrum, dat verbonden is aan de Stichting Topografie van Terreur, is gehuisvest op de plaats van een voormalig dwangarbeiderskamp en houdt de herinnering levend aan de 26 miljoen mannen en vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland dwangarbeid moesten verrichtten.

Dachau was de eerste van de nazi-concentratiekampen die in maart 1933 in Duitsland werden gebouwd. Het kamp bestond twaalf jaar, waarin meer dan 200.000 mensen uit heel Europa gevangen werden genomen en 41.500 mensen werden vermoord. De Memorial Site werd

Het concentratiekamp Flossenbürg bestond tussen 1938 en 1945 in het noordoosten van Beieren, Duitsland. Meer dan 96.000 gevangenen kwamen door het kamp en 30.000 van hen stierven daar. De locatie ontwikkelde zich van een begraafplaats tot een gedenkteken, bestaande uit

Het documentatiecentrum nazi-partijrally in Neurenberg, Duitsland, staat op de plaats van de onafgemaakte congreshal van de voormalige nazipartijen.

De Elzas herbergt een groot aantal historische plekken die herinneren aan de Tweede Wereldoorlog. Het noordelijke deel van de Elzas werd in november 1944 als eerste bevrijd door de Britten, Fransen en Amerikanen.

Tijdens de herfst en de winter van 1944-1945 werd in het Hürtgenwald de langste veldslag van de Tweede Wereldoorlog op Duits grondgebied uitgevochten.

De Slag om Berlijn was een van de laatste veldslagen van de Tweede Wereldoorlog in Europa.

Op deze reis volgen we in de voetsporen van de Amerikaanse en geallieerde troepen de route van de Eerste en Tweede Wereldoorlog.

Op deze reis bekijken we de operaties van de Brits-Canadese legers van de 21e Legergroep, die eerst de Duitse troepen bij het oostelijke bruggenhoofd moesten tegenhouden om zo de Amerikaanse uitval in het westen te ondersteunen.

Bezoek Polen van vandaag en bewijs eer aan de helden en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in dit land.

Leer meer over de fascinerende luchtoorlog die bekend is geworden als de Slag om Engeland. Na de val van Frankrijk in 1940 en hun eigen ontmoedigende verlies in België en Frankrijk hergroupeerde het Verenigd Koninkrijk, groef zich in en koos het luchtruim om de natie te verdedigen tegen de formidabele Luftwaffe, zodat Hitler zijn plannen voor een invasie van Engeland moest opgeven.

In mei 1945 trok het 3e Amerikaanse Leger onder leiding van generaal Patton Pilsen binnen om de Tsjechen te bevrijden van zes jaar Duitse bezetting.

De bevrijding van Parijs was geen prioriteit voor de geallieerden, maar actie werd noodzakelijk toen de bevolking op 19 augustus in opstand kwam tegen de Duitsers. De Duitse commandant van Parijs, luitenant-generaal Choltitz, kreeg bevel de opstand neer te slaan en de stad in puin te leggen, zoals de Duitsers ook met Warschau hadden gedaan. Om die ramp te voorkomen wilde Charles de Gaulle dat er werd ingegrepen.

Het bombardement van Warschau door de Luftwaffe tijdens de invasie van Polen begon op 1 september 1939. Vreselijke jaren van terreur, bezetting, verzet en tragedie volgden. Bezoek het Polen van vandaag en bewijs eer aan de helden en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in deze stad.

Op de avond van 6 juni 1944 hadden de geallieerde troepen op alle vijf de stranden waarop ze geland waren hun positie veiliggesteld. Er was nog een lange weg te gaan, maar de operaties van die dag, waarbij het Duitse leger was overrompeld, waren succesvol geweest.

Voor de bevolking van Polen was het einde van de Tweede Wereldoorlog geen echte bevrijding. De komst van het Sovjetleger betekende eerst een nederlaag en daarna in feite een nieuwe bezetting. Voor veel Polen waren de gevolgen van de oorlog voelbaar tot 1989, het jaar waarin Polen weer een onafhanlijk democratisch land werd.

De Slag om de Schelde heeft een belangrijke plaats in het collectieve geheugen van de Zeeuwen en vele anderen. Tijdens deze ‘vergeten slag’ werd de omgeving van de Westerschelde eind 1944 toneel van gevechten die cruciaal zouden blijken voor het openstellen van de waterweg naar het al eerder bevrijde Antwerpen.

De Tweede Wereldoorlog kostte talloze burgers in Limburg het leven en vele steden en dorpen werden vernield door bombardementen en artilleriegevechten.

Voor het slagen van Operatie Market Garden moesten de geallieerde troepen de brug in Arnhem veroveren. Maar de lichtbewapende luchtlandingstroepen waren geen partij voor de twee SS-pantserdivisies die toevallig in het gebied gelegerd waren.

Leer meer over de fascinerende luchtoorlog die bekend is geworden als de Slag om Engeland. Na de val van Frankrijk in 1940 en hun eigen ontmoedigende verlies in België en Frankrijk hergroupeerde het Verenigd Koninkrijk, groef zich in en koos