in tijden van oorlog, zijn er mensen die vechten
anderen die vluchten
anders die thuis blijven
wachtend totdat het eindigt …

Tijdens de oorlog werd de Biesbosch gezien als een moeilijk begaanbaar ‘niemandsland’. Het werd zo het decor voor smokkelaars en onderduikers. Nadat zuidelijk Nederland in 1944 was bevrijd, werd de Biesbosch gebruikt als een locatie voor crossings tussen bezet en bevrijd gebied. Het was een van de laatste Brabantse plekken waar nog gewacht werd op het einde van de oorlog.

waiting for it to end … van alaa minawi is een installatie bij Biesbosch MuseumEiland die gewone mensen toont, wachtend op het eindigen van de wreedheid van de oorlog, van alle oorlogen, zodat ze in vrede kunnen voortleven. Twee mensen kijken zittend naast elkaar naar de horizon. Het hoofd van de een rust op de schouder van de ander. Terwijl ze wachten, vervagen ze langzaam. Planten en mos beginnen het koppel te overwoekeren. Totdat van de mensen alleen nog de contouren zichtbaar zijn, van gehard metaal, terwijl ze nog steeds wachten.

waiting for it to end … gaat over volharding, en over de meest simpele behoefte in het leven: te kunnen leven in rust en vrede. Dit betreft de burgers die niets met de oorlog van doen hadden, maar toch de Tweede Wereldoorlog moesten doorstaan. Maar ook de mensen overal op aarde voor wie oorlog nog steeds een dagelijkse praktijk is, en die nog steeds wachten, tot het allemaal eindigt.