Jako premier, stał na czele rządu belgijskiego na uchodźctwie w Londynie od września 1940r do września 1944 roku. Odgrywał ważną rolę w wojennych negocjacjach między siłami alianckimi. Po wyzwoleniu Belgii, Pierlot wrócił do Brukseli, gdzie przewodził rządowi jedności narodowej do lutego 1945 roku.
Hubert Pierlot, prawnik, wstąpił do Partii Katolickiej w latach dwudziestych. Jako senator Belgijskiej Prowincji Luksemburga zajmował kilka ważnych ministerialnych stanowisk w okresie międzywojennym. Został Premierem w lutym 1939r. i piastował to stanowisko do inwazji niemieckiej w maju 1940r. Po gwałtownej wymianie zdań z Królem Leopoldem III, który zdecydował się zostać w Belgii jako jeniec wojenny, Pierlot zbiegł do Francji, a następnie we wrześniu 1940r. do Londynu. W Wielkiej Brytanii utworzył trzon rządu belgijskiego na uchodźctwie wraz z ministrami Paul-Henri Spaak, Camille Gutt oraz Albertem de Vleeschauwer. Rząd ten miał swą siedzibę przy londyńskim Eaton Square. W dniu 8 września 1944r. Pierlot powrócił do Brukseli, gdzie stanął na czele rządu jedności narodowej do lutego 1945r. Jednym z pierwszych działań rządu było ustanowienie Księcia Karola, brata Leopolda, księciem regentem w dniu 20 września. Rząd próbował przywrócić porządek publiczny i postawić na nogi gospodarkę belgijską. Jego pozycję osłabiały jednak problemy z zaopatrzeniem w żywność, napięcia społeczno-polityczne (między innymi kryzys narodowy, spowodowany tarciami z Królem Leopoldem III, znanymi pod nazwą Kwestii Królewskiej), Bitwa o Ardeny, rozbrojenie sił Oporu. Ten niepopularny rząd upadł w lutym 1945r. Pierlot powrócił do stanowiska Senatora. Jednakże, w 1946r., rozczarowany i osamotniony przez własną partię w Kwestii Królewskiej, usunął się ze świata polityki.
