U schyłku lat 1930-tych mnisi z Opactwa Mariawald weszli w konflikt z reżimem nazistowskim i zostali eksmitowani. Podczas bitwy w Huertgenwald opactwo służyło za szpital polowy. Wielu rannych nie dało się uratować. 414 z nich spoczywa nadal na miejscu zwanym dziś cmentarzem wojennym Opactwa Mariawald.

Opactwo Mariawald mieści się nieopodal wioski Heimbach w górach Eifel, na południowy wschód od zapory na rzece Rur (Rur-Dam Schwammenauel). Opactwo założył zakon Cystersów w 1486 r. W 1909 r. klasztor zyskał status „opactwa”. W czasach rządów nazistów mnisi i bracia zakonni weszli w konflikt z władzami. Prześladowania ze strony Tajnej Policji Państwowej (Gestapo) trwały tak długo, aż wreszcie opactwo zostało uznane za wroga państwa. Część mnichów aresztowano, innych wcielono do wojska lub eksmitowano. Zostało tylko kilku, którzy w roli parobków pracowali na polach klasztornych.

Już w 1938 r. przyszedł rozkaz, by część klasztoru przeznaczyć na kwatery dla robotników budujących “Wał Zachodni” (Linię Zygfryda), czyli ciąg fortyfikacji wzdłuż granicy niemieckiej od Holandii po Szwajcarię. Później, budynki przez jakiś czas służyły za sierociniec.

Jesienią i zimą 1944 r./1945 r. w regonie Eifel miała miejsce długotrwała bitwa z licznymi ofiarami po obu stronach. W opactwie urządzono szpital wojskowy. Dla wielu rannych nie było ratunku. Nieliczni pozostali bracia zakonni grzebali ich na przyległym wzgórzu. Do dziś na miejscu tworzącym teraz cmentarz wojenny Opactwa Mariawald leży 424 żołnierzy.

W trakcie walk opactwo poważnie ucierpiało wskutek ognia alianckiego. Wycofujące się oddziały niemieckie poczyniły dalsze zniszczenia. W 1950 r. mnisi powrócili do Mariawald i natychmiast zabrali się do odbudowywania opactwa. Prace ukończono w 1959 r.