Most kolejowy w Remagen wzniesiono w latach I wojny światowej celem zwiększenia liczby transportów dla frontu zachodniego. Most oddano do użytku w sierpniu 1918 r.; otrzymał imię generała Ericha Ludendorffa, który kierował niemieckim wysiłkiem wojennym. Na obu przyczółkach 325-metrowego stalowego mostu wzniesiono ozdobne kamienne wieże. Po wschodniej stronie mostu tor kolejowy wchodził do długiego na 382 metry tunelu pod górą Erpel.

7 marca 1945 r. po południu do mostu dotarł patrol amerykańskiej 9. Dywizji Pancernej, dowodzony przez porucznika Karla H. Timmermanna. Ku zdziwieniu amerykańskiego oficera, ta ważna przeprawa przez Ren była niemal nietknięta. Pomimo wysiłków niemieckich saperów, którzy dwukrotnie usiłowali wysadzić most, konstrukcja nadal stała. Timmermann szybko powiadomił swoich dowódców, i do wieczora most został opanowany prze Amerykanów; tak powstał pierszy aliancki przyczółek na wschodnim brzegu Renu.

Niemcy ze wszystkich sił starali się zniszczyć most, jednak bezskutecznie. Mimo to uszkodzenia konstrukcji podczas nieudanych prób wysadzenia mostu okazały się zbyt wielkie. 17 marca przeciążony most zawalił się w nurt rzeki, zabijając trzydziestu i raniąc wielu innych Amerykańskich żołnierzy.