W dniu D-Day, kryptonim “Gold” (Złota) przyjęto dla plaży, na której miała lądować 50. Brytyjska Dywizja Piechoty. Mieściła się ona między Ver-sur-Mer a Asnelles na wybrzeżu Normandii. Mimo zaciekłego oporu niektórych gniazd obrony niemieckiej, 50. Dywizji udało się najgłębiej wciąć w głąb lądu ze wszystkich morskich alianckich sił desantowych, jako że tego samego dnia podeszła ona pod Bayeux.

50. Brytyjska Dywizja Piechoty po dowództwem generała majora Douglasa Grahama miała za sobą doświadczenie z kampanii północno-afrykańskiej. W dniu D-Day, Gold przyjęto za kryptonim przydzielonej dywizji plaży. Rozciągała się ona między Ver-sur-mer a Asnelles na wybrzeżu normandzkim.

Polem bitwy były płaskie odcinki lądu, poprzecinane wydmami piaskowymi, które skrywały szerokie bagna. Topografia uczyniła to miejsce lądowania łatwiejsze niż na plażach Omaha i Juno. Pierwsza z nich była zbyt stroma, natomiast druga, w terenie zurbanizowanym, zmusiła oddziały kanadyjskie do walk w zabudowie wioski.

Niemieccy stratedzy uważali Gold za mało prawdopodobne miejsce lądowania. Dlatego obrona była tu relatywnie słaba. Niemieckie baterie ciężkich dział, zlokalizowane nieco bardziej w głąb lądu, zostały szybko i sprawnie zbombardowane ostrzałem ze statków i samolotów.

Pierwsi żołnierze brytyjscy stanęli na plaży Gold o godzinie 07:25. Mimo, iż operacje przebiegały całkiem dobrze, musieli przełamać zacięty opór na obszarze zwanym La Rivière, między plażą lądowania a wioską Ver-sur-Mer. Inna jednostka, która wylądowała niemal bez przeszkód na wschód od Asnelles, musiała zmierzyć się z obsadzonym przez Niemców punktem obrony w Le Hamel. Oddziały brytyjskie, wspierane czołgami, zdołały zająć punkt do końca dnia. W międzyczasie wylądowały dalsze jednostki, które wdarły się dalej w głąb lądu. Tu w dniu D-Day osiągnięto największy postęp ze wszystkich morskich jednostek desantowych aliantów. Szybki marsz umożliwił zajęcie Arromanches wieczorem tego dnia, a następnego dnia miasto Bayeux znalazło się w rękach brytyjskich niemal nietknięte.