„Sword” (Miecz) był kryptonimem najdalej na wschód wysuniętej spośród wszystkich stref lądowania w Normandii. Tu wylądowała wzmocniona przez komandosów i wsparta specjalnie adaptowanymi czołgami 3. Brytyjska Dywizja Piechoty. Jej zadaniem było dołączyć do 6. Dywizji Powietrznodesantowej i zająć Caen. To ostatnie zadanie wykonano w końcu miesiąc później, w dniu 9 lipca.

„Sword” był kryptonimem najdalej na wschód wysuniętej spośród wszystkich stref lądowania w Normandii. Stawka była wysoka. Zadaniem lądujących tu sił była ochrona lewej flanki przyczółku alianckiego w Normandii we współpracy z 6. Dywizją Powietrznodesantową, która wylądowała między rzekami Orne i Dives. Wspólnie siły te miały zająć strategicznie ważne miasto Caen, piętnaście kilometrów od plaży Sword.

Natarcie prowadziła 3. Brytyjska Dywizja Piechoty wzmocniona przez komandosów z 1. i 4. Brygady Służb Specjalnych i wspierana przez specjalnie adaptowane czołgi. Sektor plaży Sword ciągnął się od Langrune do Ouistreham. Po wylądowaniu komandosi zneutralizowali stanowiska obrony niemieckiej atakując je z dwóch stron.

Lądowanie na plaży Sword zakończyło się w większości powodzeniem. Po wyparciu wrogich jednostek z Ouistreham, 1. Brygadzie Służb Specjalnych udało się połączyć ze spadochroniarzami pod Bénouville i zająć pozycję na wschodnim brzegu rzeki Orne. Jednakże, komandosi, którzy mieli zapewnić połączenie z oddziałami kanadyjskimi lądującymi na plaży Juno, nie mogli spełnić zadania wieczorem 6 czerwca. Zostali zaatakowanie przez 21 Niemiecką Dywizję Pancerną. Dopiero po utracie 50 czołgów Niemcy wycofali się.

Tłok na plażach i zdecydowany opór ze strony niektórych niemieckich punktów obrony dalej w głąb lądu uniemożliwiły Brytyjczykom zajęcie Caen w dniu 6 czerwca, na co mieli nadzieję. Ostatecznie, wyzwolenie miasta kosztowało ponad miesiąc walk, a uzyskano je 9 lipca 1944 r.