Schron medyczny nr 374 w Simonskall został zbudowany w 1938 r. Wewnątrz, personel medyczny złożony z czterech osób służył pierwszą pomocą dwudziestu do trzydziestu chorym i rannym żołnierzom. Po wojnie schron stał się najpierw tymczasowym miejscem zakwaterowania ewakuowanych, a następnie prywatną piwnicą. Dostęp doń jest bardzo ograniczony.

Schron medyczny nr 374 w Simonskall jest zlokalizowany na początku drogi wiodącej w górę ku wiosce Vossenack. Jest on jedynym schronem tego rodzaju, pozostałym na terenie całej Nadrenii Północnej-Westfalii. Zbudowany w 1938 r. według standardowego projektu schronu typu 32 (10,20m x 14,90m), ma ściany grubości 1,5m. Wewnątrz, personel medyczny złożony z czterech osób mógł zająć się około dwudziestu chorymi lub rannymi żołnierzami. Było tu bardzo ciasno. Dla pacjentów dostępne były tylko dwie sale. Na przykład, sala nr 1 dla ofiar ataku gazowego mieściła nie mniej, niż 10-15 łóżek na powierzchni zaledwie 2,70 x 5,00 metrów. Jest tu też szereg innych, znacznie mniejszych pomieszczeń. Wyposażenie schronu jest niemal w całości oryginalne.

Jesienią 1944 r. główna linia frontu w lasach Huertgen przebiegała w pobliżu Simonskall. 4 listopada 1944 r. żołnierzom ze 110. Pułku Piechoty USA udało się zdobyć zarówno wieś, jak i schron medyczny.

Po wojnie, schron służył najpierw jako prowizoryczny dach nad głową dla powracającej, ewakuowanej ludności. Później posadowiono na nim prywatny dom, dla którego stał się fundamentem i piwnicą. Z tego powodu dostęp do schronu jest bardzo ograniczony. Wizyty najlepiej umawiać poprzez muzeum w Vossenack, prowadzone przez tą samą organizację ochotniczą, która wyremontowała schron. Miejsce to wiąże się również z pieszymi trasami turystyki historycznej „Historisch-literarischer Wanderweg – Hürtgenwald 1938-1947” i podjętym w związku z nimi projektem „Multimedialnego przewodnika po historii”.