Armia Radziecka zdobyła Berlin na przełomie kwietnia i maja 1945 r. Dwa miesiące później do miasta weszły także oddziały alianckie. 4 lipca 1945 r., w amerykańskim Dniu Niepodległości, oddziały amerykańskie oficjalnie przejęły przydzielony im sektor okupacyjny w południowo-zachodniej części Berlina. We wrześniu 1994 r., po niemal 50 latach, oddziały alianckie wycofały się z miasta.

Pod koniec kwietnia 1945 r. siły radzieckie zajęły Berlin, stolicę Rzeszy. Oddziały amerykańskie i brytyjskie weszły do miasta dopiero dwa miesiące później, 4 lipca. Francuzi początkowo reprezentowani byli tylko przez małą jednostkę. Przez pierwsze dwa miesiące Związek Radziecki był jedynym okupantem, reorganizując życie w mieście według własnych koncepcji i celów.

Do stolicy Niemiec alianci wysłali najlepsze oddziały szturmowe. Okazało się jednak, że marsz na Berlin jest usiany przeszkodami. Kiedy 3 lipca 2. Dywizja Pancerna USA, ze względu na sposób prowadzenia działań wojennych znana także jako “Piekło na Kołach”, wyruszyła z Halle w kierunku Berlina, siły radzieckie zatrzymały ją przy moście na Elbie w pobliżu Dessau. Amerykanie musieli nadłożyć 140 km, ponieważ Rosjanie stwierdzili, że most nie jest stabilny, choć poprzednio przeprowadzone testy wykazały, że jest przejezdny dla jednostek amerykańskich.

4 lipca 1945 r., w amerykańskim Dniu Niepodległości, w sektorze amerykańskim odbyła się oficjalna uroczystość wzniesienia flagi przed byłą siedzibą Pruskiej Szkoły Kadetów w Berlinie-Lichterfelde, później zajętą na koszary (tzw. Andrew Barracks). Dziś w budynku tym mieści się Archiwum Federalne (Bundesarchiv).

Mocarstwa zachodnie rekwirowały nieruchomości na potrzeby powstających instytucji rządu wojskowego, na przykład były okręgowy sztab Luftwaffe Luftgaukommando III w Berlinie-Zehlendorf, który stał się kwaterą sił USA w Berlinie.

We wrześniu 1994 r., po niemal 50 latach, oddziały alianckie wycofały się z Berlina.