W listopadzie 1944 r. ruszyła aliancka operacja Queen, której celem było sforsowanie rzeki Rur i dalszy marsz ku Renowi. Alianci zdawali sobie sprawę, że jeśli zastawy na Rur zostaną otwarte, cała dolina rzeki zostanie zalana uniemożliwiając przejście przez nią. Ich obawy się urzeczywistniły. Wycofując się Niemcy otworzyli tamę (Rur Dam Schwammenauel) wstrzymując natarcie alianckie na dwa tygodnie.

W dniu 16 listopada 1944 r. ruszyła aliancka operacja Queen, której celem było sforsowanie rzeki Rur i dalszy marsz ku Renowi. Siły lądowe wspierała jedna z największych taktycznych operacji powietrznych całej II wojny światowej. Działania z powietrza niemal doszczętnie zniszczyły miasta Düren i Jülich. Mimo, że pierwotnie tama na rzece Rur (Rur Dam Schwammenauel) na południowy wschód od Schmidt nie była brana pod uwagę przez amerykańskich planistów operacyjnych, dowództwo sił USA zdało sobie sprawę, że jeżeli zasuwy tamy zostaną otwarte, dolina Rur wokół Düren zostanie zalana uniemożliwiając przeprawę przez rzekę.

W dniu 13 grudnia oddziały USA natarły kierując się ku tamie. Pogoda, a także uparty opór Niemców sprawił, że tempo natarcia spadło. “Ten las był upiornym polem walki” wspominać będzie później weteran, George Morgan. Żołnierze amerykańscy chowali się na mroźne zimowe noce do lisich nor. Część z nich miała letnie mundury i generalnie byli całkowicie nieprzygotowani do tego rodzaju walki. Prócz coraz większych strat w ludziach – poległych i rannych – rosnącą liczbę żołnierzy wykluczały z działań odmrożenia i zapalenie płuc.
Niemiecka kontrofensywa w Ardenach – Bitwa o Wybrzuszenie- ruszyła 16 grudnia 1944 r. czasowo wstrzymując wszystkie działania alianckie w lasach Huertgen. Dopiero, gdy natarcie załamało się 10 stycznia 1945 r., siły amerykańskie znów podjęły ataki. Ostatnie oddziały niemieckie udało się jednak wyprzeć z lasów nie wcześniej, niż w połowie lutego. Wycofując się otworzyły zasuwy tamy na Rur (Rur Dam Schwammenauel) zatrzymując marsz aliancki na wysokości Düren na około dwa tygodnie.