Voor de 3e Britse Infanterie Divisie was Caen de grote missie tijdens D-day. Deze divisie was geland op Sword Beach tijdens D-Day, 6 juni 1944. Goed gepositioneerd aan de noordkant en westkant van de stad zorgden twee Duitse pantserdivisies ervoor dat de geallieerden gedurende de eerste twee dagen de stad niet konden innemen.

De hierop volgende dagen probeerde generaal Montgomery Caen in te nemen door met een tangbeweging de stad aan te vallen vanuit het noordoosten en het zuidwesten. Op 13 juni werd het offensief door Duitse Tiger-tanks in Villers-Bocage tijdelijk gestopt.

Een volgende aanval werd gepland met het 8e Britse Korps. De zogenoemde Epsom operatie bracht 60.000 man bij elkaar met de intentie om langs Caen aan de overkant van de rivier de Odon te komen. Maar aan de voet van heuvel 112 werd ook dit offensief gestopt.

Een aantal weken later besloot Montgomery Caen in te nemen door een frontale aanval, bekend geworden als Operatie Charnwood. Tijdens de ochtend van 8 juli vielen 115.000 man en 500 tanks van het 1e Britse Korps Caen aan. De dag ervoor werd de stad gebombardeerd door 450 bommenwerpers van de Royal Air Force. Zij hadden 2.600 ton aan bommen afgeworpen, waardoor ook 300 burgers om het leven kwamen. Tijdens Operatie Charnwood bereikten de Britse en Canadese troepen de bruggen van de Orne op 9 juli. De linkeroever werd bevrijd, samen met Ilot Sanitaire, een ziekenhuis en schuilplaats waar ongeveer 20.000 burgers bivakkeerden.

Montgomery lanceerde Operatie Goodwood om de rechteroever in te nemen. Bij zonsopgang werden 6.000 ton bommen op de oostkant van Caen afgeworpen. Met de gelijklopende Operatie Atlantic, die geheel aan de Canadezen was toevertrouwd, werd Caen uiteindelijk op 19 juli 1944 bevrijd.
In plaats van één dag duurde het voor de geallieerden zes weken om de stad in te nemen.
Het was een tragische overwinning met een verschrikkelijk hoge prijs. 30.000 Anglo-Canadese soldaten waren omgekomen, 80% van de stad was verwoest en 3.000 burgers waren gedood in de strijd.