In 1942 nam Bernard Blin dienst bij de Vrije Franse Strijdkrachten. Hij kwam terecht bij een gevechtseenheid in Noord-Afrika, die na de geallieerde invasie onder Amerikaans bevel kwam te staan. Tijdens de oorlog vocht Blin mee in Italië, Zuid-Frankrijk en Duitsland. In 1946 meldde hij zich aan voor de oorlog in Indochina.
De Fransman Bernard Blin werd op 31 juli 1922 geboren in Falaise, als zoon van een Eerste Wereldoorlog veteraan. Hij volgde een opleiding tot carrosseriebouwer, maar twee jaar na de capitulatie van Frankrijk ging hij in dienst bij de Vrije Franse Strijdkrachten.. Hij sloot zich aan bij het koloniale leger in de hoop zo de strijd tegen de Duitsers te kunnen voortzetten.
In juni 1942 kwam Blin met het 10e Regiment van het koloniale leger in Noord-Afrika aan. Nadat de geallieerden in Afrika waren geland, sloot zijn regiment zich daarbij aan en kwam onder Amerikaans bevel te staan.
Na een training van een jaar landde Blin met zijn eenheid in Napels, met als doel de oversteek van de Garigliano-rivier, die onderdeel was van de Duitse verdedigingslinie. Wat Blin meemaakte in de Slag bij Garigliano, niet ver van Monte Cassino, zou hem de rest van zijn leven bijblijven: “Al die verscheurde lichamen, overal lijken, paarden en mannen door elkaar heen, delen van lichamen hingen in bomen, zoveel gewonden die om hun moeder riepen…”
Op 2 juni 1944 trok Bernard Blin met het Amerikaanse leger Rome binnen. Maar de oorlog was nog niet voorbij. In september 1944, na de Italiaanse veldtocht, landde hij met het Amerikaanse 5e Leger in Marseille om de strijd tegen het Duitse leger voort te zetten.
Na de Duitse nederlaag keerde Blin terug naar zijn zwaar gehavende woonplaats Falaise. In april 1947 meldde hij zich aan voor de oorlog in Indochina. Hij kwam terug in 1950, vestigde zich in Normandië en begon een carrière als bouwvakker.
