De 15e Schotse infanteriedivisie diende gedurende drie jaar aan het westfront tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in september 1939 werd het in Engeland herplaatst. Hier bleef het tot 1943 in trainingsformatie.

Op 14 juni 1944 keerde de 15e Schotse divisie terug naar Franse bodem. Hun eerste gevecht was operatie Epsom om de stad Caen te overvleugelen en te veroveren. De Schotse divisie diende onder het commando van generaal MacMillan en nam deel aan de aanval op de rivier de Odon. Dit waren slechts hun eerste dagen in actie en de divisie had al zware verliezen geleden: ongeveer 2700 slachtoffers tussen 27 juni en 2 juli 1944. Bijna een derde van de totale infanteriesterkte van de hele divisie. Er werd echter een corridor van 8 bij 3 kilometer doorsneden door Duitse linies, de ‘Scottish Corridor’ genaamd. Bekend om hun vechtlust, lanceerden de Schotse soldaten vervolgens een afleiding van het bruggenhoofd van Odon ter ondersteuning van Operation Goodwood. Op 15 juli 1944 werd de stad Esquay ‘s nachts veroverd. Ongeveer een maand lang vochten ze aan de voet van heuvel 112.

Op 23 juli kreeg de 15e Divisie opdracht om op te trekken naar Caumont-l’Éventé om de 1e Amerikaanse divisie te ontzetten. De 15e Scottish Infantry Division nam deel, in Operatie Bluecoat (30 juli – 4 augustus), op door hagen en struiken. Na een week van bittere gevechten rond Estry, kreeg de divisie rusttijd in het zuiden van Caen. De mannen hervatten hun voortgang naar de Seine, die ze op 27 augustus 1944 overstaken voordat ze verder gingen richting België en Nederland.