De winter van 1944-1945 was een van de strengste uit de Nederlandse geschiedenis. In die winter leed een groot deel van de bevolking aan ernstige tekorten aan brandstof en voedsel. 20.000 burgers overleden aan de gevolgen hiervan.

Deze ramp was reeds lang voorspeld. In september 1944 bereikten de eerste waarschuwingen van dreigende voedseltekorten de Nederlandse regering in Londense ballingschap. Toen werd nog geen actie ondernomen. De Nederlandse regering en het geallieerde opperbevel hoopten dat het noordelijk deel van Nederland bevrijd zou worden door het succesvolle verloop van operatie Market Garden. Het liep anders. Operatie Market Garden mislukte en Nederland werd verdeeld in een bezette noordelijke helft en een grotendeels bevrijde zuidelijk helft.

In september riep de Nederlandse regering in ballingschap het Nederlandse spoorwegpersoneel op om Market Garden te steunen door middel van een staking. Deze actie was bedoeld om de Duitse infrastructuur te verlammen en het Duitse leger te beletten om snel versterkingen naar het front te sturen. 30.000 spoorwegwerkers reageerden op de oproep en gingen in staking. Het veroorzaakte inderdaad logistieke problemen voor de Duitse troepen, maar het droeg ook bij aan een snelle toename van de al bestaande voedseltekorten in de westelijke provincies. Represailles van de Duitse bezetter verergerden de situatie. Het Duitse gezag nam de controle van de spoorwegen over en stopte de transporten van voedsel en brandstof naar het noordwestelijk deel van Nederland voor zes weken. De grote hongersnood, bekend als de ‘Hongerwinter’, zou duren tot de overgave van de Duitse troepen, begin mei 1945.