Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de Sloedam de enige verbinding tussen het vroegere eiland Walcheren en het schiereiland Zuid-Beveland. De verbindingsweg was 1.200 meter lang, minder dan 40 meter breed en van groot strategisch belang. De Duitsers verdedigden de Sloedam daarom zeer fel.

In oktober 1944 was het grootste deel van het land rond de Scheldemonding gezuiverd van Duitse controle. Alleen de Duitse kustbatterijen op het eiland Walcheren weerhielden de geallieerden nog van het gebruik van de haven van Antwerpen. Walcheren was door de strategische Sloedam verbonden met het schiereiland Zuid-Beveland. Deze enige verbindingsweg werd het tafereel van zware gevechten.
De bevrijding van Walcheren begon over land met een aanval van de 2^e Canadese Infanteriedivisie op 31 oktober. De Canadese Black Watch, de Calgary Highlanders en Le Régiment de Maisonneuve van de 5^e Canadese Infanteriebrigade vochten achtereenvolgend tot stilstand en leden vele verliezen. Op 2 november werden de Canadese troepen afgelost op de verbindingsweg door het 1^e Bataljon Glasgow Highlanders van de Schotse 52^e Lowland Division die het gevecht voortzetten. Echter werden zij ook gestopt.

Om de stagnerende aanval vlot te trekken werd besloten om de Duitsers te verrassen met een nachtelijke aanval vanuit de haven van Zuid-Kraaijert. Tijdens de nacht van 2 op 3 november staken Schotse soldaten van het 6^e bataljon The Cameronians het water en het slik van de Sloe over. Ze landden twee kilometer ten zuiden van de Sloedam. Deze verrassingsaanval, genaamd Operatie Mallard, was succesvol. De Duitsers hadden niet gerekend op deze flankaanval en moesten zich terugtrekken. Op de verbindingsweg wisten ze nu ook terrein te winnen. Op de middag van 3 november viel de verbindingsweg eindelijk in geallieerde handen. De slag om de Sloedam was gewonnen.

Dit zwaarbevochten succes door de Canadese en Schotse militairen gaf de 6^e Highland Light Infantry de gelegenheid om het noordelijke gedeelte van Walcheren te bevrijden.