Het Documentatiecentrum Dwangarbeid (Dokumentationszentrum NS-Zwangsarbeit Berlin) in het Berlijnse stadsdeel Schöneweide is gehuisvest op de plaats van het voormalige dwangarbeiderskamp GBI Camp 75/76. Het is het enige kamp in zijn soort dat nog vrijwel in de oorspronkelijke staat is.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren op wel 3000 locaties in Berlijn dwangarbeiders geïnterneerd. Kamp Schöneweide werd eind 1943 midden in een woonwijk gebouwd. Er zaten meer dan 400 Italiaanse militairen, maar ook burgers uit andere landen. In twee aparte barakken verbleven de laatste maanden van de oorlog ook vrouwelijke concentratiekampgevangenen; zij waren te werk gesteld bij de Pertrix batterijenfabriek.

Op 23 en 24 april 1945 werd het kamp bevrijd door de Sovjets. Daarna gebruikte het Rode Leger enkele barakken voor administratieve doeleinden. Het Oost-Duitse Vaccin Instituut zat enige tijd in de zes barakken waarin nu het documentatiecentrum gevestigd is. De overige barakken zijn momenteel nog steeds in particulier gebruik.

In de zomer van 2006 opende het Documentatiecentrum Dwangarbeid zijn deuren op de historische locatie van het voormalige dwangarbeiderskamp, dat inmiddels tot beschermd historisch monument is verklaard. De permanente tentoonstelling laat zien dat dwangarbeid als een alomtegenwoordig phenomeen was in nazi-Duitsland . Het geeft een beeld van de mannen, vrouwen en kinderen die naar Duitsland werden gedeporteerd, van hun leven en werk in het kamp en van hun contacten met de Duitsers. Het maakt duidelijk hoezeer het leven van de dwangarbeiders getekend werd door de racistische hiërarchie van het nazi-regime.