Tijdens de Duitse bezetting van België leefde de bevolking voortdurend in angst voor luchtaanvallen. Vanaf maart 1944 nam het aantal geallieerde bombardementen sterk toe, als voorbereiding op de invasie van Normandïe. Tussen 10 en 12 mei was de ergste periode: in drie dagen tijd kwamen 1.500 burgers om het leven.  Deze luchtaanvallen waren gericht op belangrijke verbindingswegen tussen de Loire, de Maas en het Albertkanaal. De geallieerden wilden zo alle plekken vernietigen die van strategisch belang waren voor de Duitsers. Vooral de steden Ransart, Haine-Saint-Pierre, La Louvière, Mechelen, Leuven, Gent, Evere, Luik, Namen en Huy kregen het zwaar te verduren. Het aantal burgerslachtoffers liep op tot 15.000, een schrikbarend hoog aantal, maar gezien de bommenregen die werd afgevuurd, had het nog veel erger kunnen zijn.

Kortrijk is maar liefst drie keer gebombardeerd en werd daarbij grotendeels verwoest. Volgens officiële bronnen ging er in 1944 557 keer het alarm af. De zwaarste bommenregen viel op 26 maart 1944, Passiezondag. Daarbij werden 250 mensen gedood. Veel bewoners vluchtten de stad uit naar een van de omliggende dorpen.

Op 21 juli, de nationale feestdag van België, vuurden circa 300 Avro Lancasters meer dan 5.000 bommen af op het centrum van Kortrijk. Daarbij raakten het oude stationsgebouw en veel andere historische gebouwen zwaar beschadigd en 167 burgers sneuvelden door het oorlogsgeweld. Op 2 september hadden de Duitsers de stad bijna volledig geëvacueerd. Enkele dagen later namen Britse soldaten de stad over.