Nadat Sovjettroepen op 1 mei 1945 het Rijksdaggebouw hadden ingenomen, kwam de Duitse capitulatie in zicht. Op 2 mei ontving de Sovjet-Inlichtingendienst een radiobericht van het 56e Pantserkorps met het verzoek tot een wapenstilstand. Later die ochtend tekende de korpscommandant generaal Helmuth Weidling in Berlijn het bevel tot overgave.

Het leger van de Sovjet Unie veroverde Berlijn in april en mei 1945. Twee maanden later tokken ook de westerse geallieerde troepen de stad binnen. Op 4 juli namen de troepen van de VS officieel het bestuur over van hun bezettingszone in het zuidwesten van Berlijn. In september 1994, na bijna 50 jaar, trokken de geallieerde legers zich weer uit Berlijn terug.

Op 5 juni 1945 ontmoette het opperbevel van de westerse grootmachten hun collega’s van de Sovjet Unie voor het eerst. In Berlijn-Wendenschloss tekenden zij het Verdrag van Berlijn. Hierin verklaarden zij de totale overgave van Duitsland en regelden het oppergezag van de vier overwinnaars.

Het Geallieerden Museum vertelt een uniek verhaal: van de Duitse nederlaag op het eind van de Tweede Wereldoorlog tot de splitsing van West- en Oost-Berlijn door de drie westerse bezettingsmachten en de Sovjet Unie. Berlijn werd het brandpunt van de Koude Oorlog.

De Duitse keizer Wilhelm II had het paleis Cecilienhof laten bouwen voor zijn zoon, kroonprins Wilhelm en zijn vrouw Cecilie. Het was het laatste paleis dat de Hohenzollern dynastie, die Duitsland regeerde tot 1918, zou bouwen. Door de Potsdam Conferentie in 1945, werd het paleis wereldberoemd.

Het huidige Huis van de Wannseeconferentie in Berlijn was tijdens de Tweede Wereldoorlog een gastenverblijf van de SS.

Vliegveld Tempelhof kwam op 26 april 1945 in handen van het Sovjetleger onder leiding van generaal Tsjoejkov. Met ondergronds geparkeerde vliegtuigen klaar voor vertrek, was de Tempelhof luchthaven de laatste ontsnappingsmogelijkheid voor de nazi-leiding en had daarom prioriteit in Tsjoejkovs aanvalsplannen.

Op 16 april begon het Sovjetleger aan het laatste offensief van de Tweede Wereldoorlog. Drie legereenheden waren in posities rond Berlijn gebracht. De stad was volledig omsingeld. Vijf dagen later trokken de eerste Sovjettroepen de stad binnen en vochten zichzelf een weg naar het stadscentrum. Op 2 mei, twee dagen na de zelfmoord van Adolf Hitler, werden alle overgebleven Duitse soldaten in Berlijn opgedragen zich over te geven.

In de zomer van 1945 werd in Potsdam, net buiten Berlijn, wereldgeschiedenis geschreven. De drie regeringsleiders van de overwinnende landen ontmoetten elkaar om de nieuwe orde in Duitsland en Europa te bespreken. Het resultaat van de conferentie werd vastgelegd in het Verdrag van Potsdam.

Met de onvoorwaardelijke overgave van het Duitse leger op 8 mei 1945 kwam een eind aan de Tweede Wereldoorlog in Europa. De overgave vond plaats in het district Berlijn-Karlshorst, waar het Sovjet leger na de val van Berlijn, zijn hoofdkwartier had.

Op 5 mei 1945 ontmoette de Duitse bevelhebber, generaal Blaskowitz, de Canadese generaal Foulkes in Hotel de Wereld te Wageningen. Hier onderhandelden ze over de overgave van alle Duitse troepen in Nederland. Het document werd de volgende dag getekend. De bezetting van Nederland was voorbij.

Op 5 juni 1945 ontmoette het opperbevel van de westerse grootmachten hun collega’s van de Sovjet Unie voor het eerst. In Berlijn-Wendenschloss tekenden zij het Verdrag van Berlijn. Hierin verklaarden zij de totale overgave van Duitsland en regelden het oppergezag van de vier overwinnaars.