Rodzina Reifeisen była „przeciętną” rodziną żydowską, której los stanowi przykład ilustrujący zagładę europejskich Żydów podczas drugiej wojny światowej. Córka, Ilse Reifeisen, cudem przetrwała, ale jej rodzice, Simon i Gertruda Anna Reifeisen, podzielili los setek innych ofiar gett i obozów. Gertruda zmarła w Stutthofie, natomiast okoliczności śmierci Simona są nieznane.
Simon Reifeisen, najstarszy z pięciorga rodzeństwa, urodził się w 1892 r. w Bolechowie, w Polsce. Studiował prawo i języki obce. Władał biegle językiem polskim, niemieckim, rosyjskim, angielskim i francuskim. Od 1915 r. służył w armii austriackiej aż do dnia wzięcia do niewoli przez Rosjan. W niewoli jenieckiej doznał odmrożenia nosa. W dniu 26 października 1924 r. Simon Reifeisen i Gertruda Anna zawarli związek małżeński w Gelsenkirchen, gdzie prowadzili sklep odzieżowy. Rodzina Reifeisen była dość liberalna i bardzo towarzyska, toteż często miewała gości.
Ilse Reifeisen urodziła się w grudniu 1926 r. Była jedynaczką. Państwo Reifeisen nie mieli żadnych złudzeń, co do zamiarów nazistów, toteż 20 grudnia 1939 r. Ilse została wysłana do Sztokholmu w tzw. dziecięcym transporcie (Kindertransport) zorganizowanym przez organizację żydowską. Tam, została umieszczona w sierocińcu wraz z 30 innymi dziećmi żydowskimi. Zmiana ta była bardzo trudna, ale uratowała jej życie. Kilka miesięcy później została przydzielona do rodziny zastępczej w Vänersborgu. W międzyczasie jej rodzice zostali wywiezieni do Rygi. Tam prawdopodobnie zmarł jej ojciec. W sierpniu 1944 r. jej matkę wywieziono do Stutthofu. Data jej zgonu nie jest dokładnie znana. Mogła zginąć w komorze gazowej, albo podczas koszmarnych marszów śmierci zimą 1945 r.
