Na rozciągającym się na 57 akrach amerykańskim cmentarzu i miejscu pamięci Henri-Chapelle pochowane są ciała 7.992 amerykańskich żołnierzy. Większość z nich straciła życie podczas natarcia sił USA na Niemcy. 1. Amerykańska Dywizja Piechoty wyzwoliła ten teren 11 września 1944 r. Cmentarz bitewny założono 28 września 1944 r.

Kamienie nagrobne biegną łukami szeroką otwartą przestrzenią trawnika schodzącego łagodnie w dół po stoku. Cmentarz przecina szeroka droga. Na zachód od niej leży miejsce, z którego rozpościera się wspaniały widok na spokojny krajobraz belgijskich pól, które niegdyś były polem bitwy.

Po stronie wschodniej biegnie długa kolumnada, która wraz z kaplicą i salą map tworzy pomnik górujący nad miejscem pochówku. Kaplica jest prosta, ale bogato zdobiona. W sali map mieszczą się dwie kute w czarnym granicie mapy działań militarnych z napisami przypominającymi sukcesy sił amerykańskich. Na prostokątnych filarach kolumnady wypisano nazwiska 450 zaginionych żołnierzy. Rozetki znaczą nazwiska tych, których od tamtej pory znaleziono i zidentyfikowano.

Cmentarz gromadzi Amerykanów poległych w dwóch dużych kampaniach: marszu 1. Armii Amerykańskiej przez północną Francję, Belgię, Holandię i Luksemburg do Niemiec (wrzesień 1944 r.) oraz “Bitwy o wybrzuszenie”, czyli niemieckiej kontrofensywy w Ardenach (grudzień 1944 r. – styczeń 1945 r.). To właśnie z tymczasowego cmentarza pod Henri-Chapelle przewożono pierwsze ciała Amerykanów do Stanów Zjednoczonych, by złożyć je tam na docelowym miejscu spoczynku. Program repatriacji ruszył 27 lipca 1947 r., a towarzyszyła mu specjalna ceremonia ekshumacji na cmentarzu. Pierwsza grupa 5.600 zabitych Amerykanów z Henri-Chapelle opuściła Antwerpię w Belgii w pierwszym tygodniu października 1947 r. Odbyło się to wśród imponującej ceremonii z udziałem ponad 30.000 Belgów.