W roku 1944 belgijskie miasta stawały się coraz częściej ofiarami niszczących i metodycznych nalotów alianckich. Celem nalotów były strategiczne punkty zajmowane przez Niemców, jednak leżały one często w pobliżu miast. Zginęło wielu cywilów. Miasto Kortrijk było bombardowane trzykrotnie.

Podczas niemieckiej okupacji Belgii ludność nieustannie obawiała się nalotów. Od marca 1944 r. alianckie bombardowania stawały się coraz częstsze. Najgorsze były dni 10-12 maja, gdy zginęło 1500 osób.

Celem alianckiego lotnictwa było zniszczenie ważnych węzłów kolejowych pomiędzy Loarą, Mozą i Kanałem Alberta oraz wszystkich szlaków komunikacyjnych służących niemieckim okupantom. Szczególnie często atakowane były miasta Ransart, Haine-Saint-Pierre, La Louvière, Mechelen, Leuven, Gandawa, Evere, Liege, Namur i Huy. Choć liczba 10 tysięcy zabitych cywilów jest straszna, jest ona też względnie niska jak na intensywność nalotów.

Trzykrotnie bombardowane miasto Kortrijk zostało w znacznej mierze zniszczone. Według oficjalnych danych, w roku 1944 alarm ogłaszano 557 razy. Najcięższy nalot miał miejsce w Niedzielę Palmową, 26 marca 1944 r., gdy życie straciło 250 osób. Wielu mieszkańców uciekło do okolicznych wiosek. 21 lipca 1944 r., w belgijskie święto narodowe, około 300 bombowców Avro Lancaster zrzuciło na centrum miasta ponad pięć tysięcy bomb. Zniszczeniu uległo wiele historycznych budynków w Rynku oraz dworzec kolejowy. Tej nocy zginęło 167 mieszkańców. 2 września 1944 r. Niemcy ewakuowali miasto. Kilka dni później Kortrijk zostało wyzwolone przez żołnierzy brytyjskich.