Centrum Dokumentacji Robót Przymusowych w okresie nazistowskim zostało otwarte w 2006 r. w berlińskiej dzielnicy Schöneweide. Jest ono częścią Fundcji Topografia Terroru. Zlokalizowana w miejscu dawnego obozu pracy przymusowej, upamiętnia 26 milionów mężczyzn i kobiet, którzy w latach II wojny światowej byli robotnikami przymusowymi w nazistowskim państwie.

Centrum Dokumentacji Robót Przymusowych w okresie nazistowskim w berlińskiej dzielnicy Schöneweide znajduje się na miejscu obozu pracy przymusowej “GBI Lager 75/76”, jedynym, który przetrwał niemal nietknięty. W czasie II wojny światowej na terenie Berlina znajdowało się ponad trzy tysiące miejsc przetrzymywania robotników przymusowych. Obóz Schöneweide zbudowany został w końcu 1943 r. w dzielnicy mieszkalnej. Znajdowało się w nim ponad 400 robotników przymusowych, w tym internowanych wojskowych jak i robotników przymusowych z wielu krajów. W ostatnich latach wojny dwa z baraków służyło także dla więźniarek zmuszonych do pracy w fabryce akumulatorów Pertrix.

Obóz został wyzwolony przez Armię Czerwoną 23/24 kwietnia 1945 r. Do września 1945 r. Sowieci używali niektórych z baraków jako magazynów dla radzieckiej administracji wojskowej. Następnie sześć z baraków przejął instytut szczepień NRD; obecnie należą one do Centrum Dokumentacji. Pozostałe zachowane baraki znajdują się w rękach prywatnych.

Latem 2006 r. na terenie dawnego obozu otwarto Centrum Dokumentacji Pracy Przymusowej w okresie nazistowskim; cały kompleks stał się chronionym miejscem pamięci. Stała wystawa prezentuje pracę przymusową jako zjawisko wszechobecne w nazistowskich niemiec. Ukazuje życie codzienne mężczyzn, kobiet i dzieci przewiezionych do NIemiec pod przymusem do pracy. Ukazuje ich w pracy, w obozie, w kontaktach z Niemcami. Ukazuje to, jak życie robotników przymusowych było kształtowane przez rasistowski reżim nazistów.