Wybudowany dla obrony Antwerpii Fort Breendonk od września 1940 r. do września 1944 r. był niemieckim obozem koncentracyjnym. Łącznie trafiło do niego około 3500 więźniów. Fort Breendonk jest jednym z najlepiej zachowanych obozów koncentracyjnych w Europie. Służy zachowaniu pamięci o cierpieniu, gehennie i śmierci.

Fort Breendonk wzniesiono w początkach XX w. jako element systemu obronnego miasta i portu w Antwerpii. W czasie II wojny światowej fort stał się Auffanglager Breendonk, obozem prześciowym oraz ośrodkiem niemieckiej Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst (SIPO, SD), niemieckiej policji politycznej.

W ciągu pierwszego roku niemieckiej okupacji połowę więźniów Fortu Breendonk stanowili Żydzi. Od 1942 r. Żydów gromadzono w Koszarach Dossin w Mechelen przed ich wywózką do obozów śmierci. Odtąd w Forcie przetrzymywano głównie więźniów politycznych oraz członków ruchu oporu. Więźniowie pozostawali w obozie około trzech miesięcy, po czym przewożono ich do obozu koncentracyjnego w Niemczech, Austrii lub okupowanej Polsce. Mimo że Fort Breendonk był niewielkim obozem, warunki nie różniły się od obozów koncentracyjnych w Niemczech. Także i tu niedożywienie i mordercza praca łamały ciała i umysły więźniów. Także i tu śmierć i przemoc były wszechobecne.

31 sierpnia 1944 r. Niemcy ewakuowali obóz, przemieszczając więźniów do Obozu Vught w Holandii. Pięć dni później Brytyjczycy wyzwolili obóz; odtąd przetrzymywano w nim niemieckich jeńców oraz “osoby niepatriotyczne”.

W roku 1947 parlament Belgii powziął plan utworzenia Miejsca Pamięci Breendonk. Każdego roku Narodowe Stowarzyszenie Ocalałych z Breendonk organizuje pielgrzymkę do dawnego obozu. W roku 2003 przeprowadzono gruntowną renowację obiektu. Zadaniem Muzeum jest przekazywanie nowym pokoleniom przesłania tolerancji, szacunku i wartości humanistycznych.