Bateria artyleryjska Saint-Marcouf (lub Crisbecq) odegrała istotną rolę podczas lądowań D-Day w dniu 6 czerwca 1944 r., ponieważ zagrażała flocie alianckiej na plaży Utah i stawiała opór marszowi sił amerykańskich. Muzeum umożliwia zwiedzającym odkrycie, jak zorganizowana była obrona niemiecka wzdłuż „Wału Atlantyckiego”.

W okresie okupacji Francji, niemiecka marynarka wojenna wzniosła baterię olbrzymich dział 4 x 210 mm w Crisbecq, małej wiosce w okręgu Saint-Marcouf.

Bateria ta była poważnym zagrożeniem dla statków transportujących oddziały amerykańskie do miejsc lądowania na plaży Utah. Z tego powodu na początku wiosny 1944 r., a także nocą 5 czerwca, była intensywnie bombardowana przez lotnictwo alianckie.

Mimo to, sama bateria ucierpiała niewiele, a rankiem 6 czerwca otworzyła ogień na morskie siły sprzymierzone. W bitwie artyleryjskiej, która się w ten sposób wywiązała, flota wkrótce odniosła zwycięstwo.

Wówczas, siły niemieckie wycelowały pozostałe sprawne jeszcze działa na samą plażę Utah. Rankiem 7 czerwca wielu żołnierzy amerykańskich z 22. Pułku Piechoty (4. Dywizja) zginęło podejmując nieskuteczne próby opanowania pozycji niemieckiej.
400 żołnierzy niemieckich pod komendą Oberleutnant zur See (porucznika marynarki wojennej) Waltera Ohmsena uparcie odpierało ataki amerykańskich sił lądowych i spadochronowych. Garnizon niemiecki wycofał się w końcu w nocy 11 czerwca.
Od 2004 r. istnieje tu otwarte do zwiedzania muzeum mieszczące się w obiektach niemieckiej baterii. Tam, zwiedzający odkryją szereg ufortyfikowanych konstrukcji, typowych schronów Wału Atlantyckiego, które mogły mieścić kwatery żołnierskie, pomieszczenia działka przeciwlotniczego, karabinów maszynowych, a także kuchnię lub salę chorych.

Choć same działa usunięto, zwiedzający odkryją ogromne bogactwo artefaktów wojennych, broni i mundurów, które umożliwią im wyobrażenie sobie warunków bytowania niemieckich żołnierzy przed lądowaniem aliantów.