Muzeum w Sainte-Mère-Église zostało otwarte w 1964 r. dokładnie w miejscu, w którym w nocy z 5 na 6 czerwca i w ciągu kolejnych dni amerykańscy skoczkowie spadochronowi prowadzili zacięte walki. Muzeum posiada ważną kolekcję mundurów, broni i innych memorabiliów wojennych. W 2014 r. otwarto dwa dalsze skrzydła.

Muzeum w Sainte-Mère-Église zostało otwarte w 1964 r. i z biegiem lat urosło do miana jednej z głównych atrakcji na terenie lądowań. Miejscowość Sainte-Mère-Église stała się znana po premierze opartego na książce Corneliusa Ryana filmu “Najdłuższy dzień” w reżyserii Darryla F. Zanucka. Muzeum jest zasadniczo poświęcone pamięci spadochroniarzy amerykańskich z 82. i 101. Dywizji Powietrznodesantowych, których zrzucono przy podstawie półwyspu Cotentin w nocy z 5 na 6 czerwca 1944 r.

Zwiedzający mogą obejrzeć broń, jaką posługiwały się amerykańskie jednostki powietrznodesantowe w czasie II wojny światowej. W centrum uwagi Muzeum Sainte-Mère-Église Museum są amerykańscy skoczkowie i ich rola w lądowaniu w Normandii. W kolekcji znajduje się słusznie osławiony samolot transportujący oddziały, Douglas C-47 (znany również jako “Powietrzny pociąg”), a także szybowiec Waco – jedyny egzemplarz w całej Francji.

Od momentu otwarcia weterani nieustannie przekazują darowizny artefaktów wojennych, związanych z ich osobistymi przeżyciami w ramach ogólnego wysiłku wojennego i w ten sposób nadają muzeum głęboko poruszający ludzki charakter.

W czerwcu 2014 r. otwarto nowe skrzydło muzeum. Wprowadza ono jeszcze głębiej w historyczne bitwy toczone przez amerykańskich skoczków spadochronowych po lądowaniu w Normandii.

Nowoczesna scenografia w specjalnie wydzielonej części pozwala zwiedzającym niemal podzielić wewnętrzne odczucia, jakie towarzyszyły spadochroniarzom amerykańskim na przykład podczas lotu nad Kanałem w ciasnocie kabiny C-47. W holu nowego skrzydła stoi duma muzeum: legendarny amerykański samolot szkoleniowo-rekonesansowy znany jako Piper Cub.