De Canadese korporaal Leo Major landde in Europa op D-Day en nam deel aan iedere grote operatie van de 3e Canadese Infanteriedivisie tussen 1944 en 1945. In Normandië verloor hij het zicht in zijn linkeroog, maar nam toch deel aan het Schelde-offensief in 1944.

Gedurende het Rijnlandoffensief werd korporaal Major weer gewond doordat zijn voertuig op een mijn reed. Hij ontsnapte uit het ziekenhuis en verbleef bij een familie in Nijmegen om te herstellen. Daarna keerde hij terug naar zijn eenheid en nam deel aan de bevrijding van Noord-Nederland. Leo Major was koppig en werd meer dan eens gedegradeerd wegens ongehoorzaamheid. Vanwege zijn moed kreeg hij echter steeds weer zijn oorspronkelijke rang terug.

Een van zijn meest legendarische daden was de bevrijding van Zwolle. Met zijn beste vriend Willy meldde hij zich vrijwillig voor een verkenningsmissie in vijandelijk gebied. Ze moesten de Duitse stellingen in kaart brengen.

De Canadese Infanteriedivisie zou op hun informatie wachten, om de volgende ochtend de Duitsers uit de stad te schieten.

Net na middernacht werd Willy doodgeschoten, wat Major gek maakte van woede. Hij besloot de Duitse wachtpost in zijn eentje aan te vallen. Hij schoot met zijn stengun, gooide granaten, doodde een paar Duitsers en nam er tien gevangen. Major overhandigde ze aan de Canadese troepen net buiten de stad. Zo ging hij die nacht acht keer terug naar de stad. Na meer dan vier uur Duitsers vangen, stuitte hij op een groepje van de alom gevreesde SS. Tijdens het daarop volgende gevecht schoot hij er vier dood. De rest dacht dat het Canadese leger in aantocht was en ontvluchtte de stad. In de ochtend van 14 april was Zwolle bevrijd… door één man (althans, zo gaat het verhaal).

Leo Major was een van de drie Canadese soldaten die beloond werd met een medaille voor Buitengewone Verdienste. Op 14 april 2005, precies 60 jaar na de bevrijding, werd hij ereburger van de stad Zwolle.