Philippe Kieffer werd in 1899 geboren in Port-au-Prince, Haïti. Hij was directeur van een bank en maakte carrière in Londen. In de lente van 1939 liet hij zijn comfortabele leven achter zich en vertrok naar Frankrijk. Zonder enige militaire ervaring meldde hij zich vrijwillig aan bij het leger. Na het Franse verlies van juni 1940 reisde hij naar Londen en sloot zich aan bij de beweging ‘de Vrije Fransen’.

Hij werd officier bij de marine op het hoofdkantoor van de Vrije Fransen in Portsmouth, maar al snel begonnen de administratieve verplichtingen hem te vervelen. De gevolgen van de Britse inval in de Lofoten, een Noorse eilandengroep, zorgde ervoor dat Kieffer zich inspande om de Britten ervan te overtuigen een Frans commando samen te stellen. De Britten ondersteunden zijn plan en in het begin van de lente van 1942 had hij ongeveer twintig man verzameld.

Tijdens de inval in Dieppe in augustus 1942 maakten zijn mannen hun vuurdoop mee. De nachtelijke invallen tijdens de winter van 1943-1944 markeerden het einde van de training van het commando, dat hierna werd ingezet in Normandië. Kieffer, gewond geraakt tijdens D-Day én tijdens de aanval op het Ouistreham casino, werd geëvacueerd naar Engeland op 8 juni. Een maand later keerde hij terug en diende als commandant van zijn bataljon tot Normandië was bevrijd. Hij nam ook deel aan de landingen in Walcheren op 1 november 1944 en participeerde bij de bevrijding van Nederland. Kieffer nam in april 1945 afstand van zijn baan als commandant.

Hij werd uitgenodigd om deel te nemen aan de Franse raadgevende vergadering als vertegenwoordiger van de France Combattante. In 1946 werd Kieffer gedemobiliseerd. Daarna probeerde hij een politieke carrière op te bouwen, maar deze was weinig succesvol. Kieffer overleed in 1962, na vele malen te zijn onderscheiden. Zijn graf is te vinden op de begraafplaats Grandcamp-Maisy in het departement Calvados.